Bijna meteen als we de werf van Gelria in Nijmegen binnenstappen, zien we aan het begin van de kade een verloren achterschip dobberen. Eenmaal dichterbij blijkt het te gaan om het vorige achterschip van de Leendert-Angelina. Vanaf een naburig ponton nemen we even de tijd om het tafereel in ons op te nemen: het blijft een bijzondere aanblik.
Dochter Samantha Rijfers. (foto’s Hans Heiligers)
Iets verderop zien we een aangenamer plaatje: versie 3 van de Leendert-Angelina van Daniël Rijfers (“zeg maar Daan”) en zijn vrouw Jannet Rijfers-Hoekman. We worden allervriendelijkst verwelkomd en zitten binnen de kortste keren aan de koffie in de gezellig ingerichte woning. Het werk voor hun dochtertje Samantha gaat onverminderd door: die heeft het druk met het fatsoeneren van het kapsel van haar favoriete Barbie-pop. Ook de hond laat zien (en horen) dat ie eveneens bij de familie hoort. Als we het verhaal optekenen moeten we de aandacht er goed bijhouden. Je zou bijna de tel kwijtraken bij alle verbouwingen die het schip ten goede heeft ondergaan. En wat dacht je van de verhalen die er bij horen. Daan is een goede verteller en Jannet heeft geen moeite om hem aan te vullen.
53 jaar oude motor
Rijfers gaat voor de geschiedenis van de Leendert-Angelina terug naar 1995. In dat jaar besloot hij met Jannet tot de aankoop van een ander schip. Het was de Schussler III van het Duitse Ferntrans. Ondanks de Duits klinkende namen van schip en rederij was het schip gebouwd op een Nederlandse werf: De Haan & Oerlemans in Heusden. De oorspronkelijke maten waren 86,00 x 8,20 x 2,50 meter. Het schip was 1190 ton. Als een vanzelfsprekendheid had de Duitse reder een Deutz laten inbouwen. De naam van het schip werd gewijzigd in Leendert-Angelina.
In 2002 werd een reeds langer bestaand plan omgezet in de eerste verbouwing. Scheepswerf Poppen verzorgde de modificatie. De Leendert-Angelina kreeg een nieuw voorschip waarna het bordje met de afmetingen werd overgeschilderd in 86,00 x 9,50 x 3,00 meter en de tonnenmaat werd 1612. Halverwege 2006 besloot de familie informatie te gaan verzamelen voor een mogelijke nieuwbouw. Hoe vreemd dat nu klinkt: meerdere werven namen niet eens de moeite om de beloofde offerte daadwerkelijk te komen afgeven. De werven die wel hadden geoffreerd, werkten met wachtlijsten die opliepen tot 2009 of 2010.
En dat vond Daan toch wel wat lang duren. Bovendien kwam daarbij nog om de hoek kijken dat de Duitse rederij hun schip weliswaar in Heusden had laten bouwen maar er zat wel een Deutz in. Onder het motornummer kon je aflezen dat die motor inmiddels 53 jaar oud was. Hij was wel overhaald in 2000 maar voor de plannenmakerij zou dit item toch bepalend zijn om haast te maken met een andere motor. Of een ander schip. Of…. alles bij het oude te houden en ‘slechts’ een compleet nieuw achterschip te bouwen.
Toegenomen drijfvermogen
Daarover werd in 2007 het eerste gesprek gevoerd met scheepswerf Gelria. Waarna er meerdere volgden. Het resulteerde in de opdracht voor Gelria om een totaal nieuw achterschip te bouwen en te plaatsen. De bouw van het casco werd opgedragen aan een werf in Letland. Aanvankelijk waren er geen problemen doch door een politiek veranderd klimaat vertraagde de bouw. Dat was niet alleen een tegenvaller voor de familie Rijfers maar ook voor die van de Rexalda, die tegelijkertijd op dezelfde werf aan het bouwen was.
Uiteindelijk kon Daan toch getuige zijn hoe het casco van zijn nieuwe achterschip per kraan werd opgetild om in het ruim van een coaster te worden gezet. Hoewel Rijfers niet beschikt over het diploma kraanmachinist snapte hij dat de manier waarop de Letlanders gingen takelen toch niet de juiste wijze was. Helaas kreeg hij gelijk. Toen het casco in het ruim was geladen is er schade vastgesteld: de boeiing lag plat aan dek en de brug was naar binnen geklapt. Pas na reparatie is groen licht gegeven voor het transport.
Gelria heeft het casco in de tweede helft van maart dit jaar verwelkomd. Door het grotere achterschip is het drijfvermogen toegenomen en dat levert toch een 80 ton extra op. De vorige tonnenmaat was 1612 ton en Rijfers verwacht nog uitsluitsel over de ijk die rond de 1700 ton moet uitkomen.
De nieuwe woning voelt vertrouwd.
Korte broek
De woning voelt of hij er altijd al is geweest en bevalt daardoor prima. Dat is de verdienste van VOB Interieurbouw. De teakhouten lessenaar in het door Van Gemert geleverde stuurhuis werd ontworpen en geplaatst door Tremegh Interieurbouw.
Daan kent Arie en Bert Koedood al sinds de tijd dat ze allen nog in hun korte broek liepen. Geen wonder dat hij via de broertjes voor goed heeft afgerekend met de zorgen over de bejaarde Deutz. In de machinekamer wachten nu twaalf ongeduldige cilinders en 1278 pk’s van de Mitsibushi SR 12 tot de ligdagen voorbij zijn en er weer kan worden gevaren.
Rijfers heeft berekend dat de meest economische prestaties worden verkregen bij een maximaal toerental van 1350. Hij houdt daarbij in ieder geval nog ruimte: volgens het boekje mag je tot 1600 toeren gaan. Voor de bevrachting wordt al meer dan 23 jaar tot volle tevredenheid samengewerkt met JFK Shipping in Rotterdam. Via dit kantoor staat de eerste reis inmiddels gepland: mais van Rotterdam naar Bremen.
(Hans Heiligers)
