Een wandelaar loopt in de avond langs het kanaal om de hond uit te laten en passeert een binnenvaartschip dat daar ligt afgemeerd. Het dek van het schip is helemaal wit: niet wat je gewend bent. Veelal is men zuinig op het schip en wordt eerder te vaak het dek geboend dan het schip er zo bij te laten liggen.
De schipper loopt op het dek en er ontstaat een gesprek tussen de wandelaar en de schipper. De eerste opmerking die de wandelaar maakt, is dat het schip er zo uitziet.
De schipper beaamt dit en zegt: ”Ik heb vandaag geladen en daardoor ziet het schip er nu zo uit. Normaal zou ik dit ook schoonmaken, maar morgen moet ik weer lossen en dan ziet het schip er weer hetzelfde uit. Dus ik wacht nog een dag en doe het dan in een keer goed.”
De wandelaar geeft de schipper groot gelijk en vraagt wat dan de lading is, omdat het schip zo wit ziet. De schipper antwoordt dat het schip is geladen met maïs, waarop de wandelaar verbaast vraagt: “Maïs? Maar dat is toch geel?”
De schipper nodigt de wandelaar uit om aan boord te kijken en samen met de hond stapt de wandelaar aan boord. De schipper maakt het luik open om de lading te laten zien. En inderdaad, onder de witte laag komt de maïs tevoorschijn.
Dan komen ook de kinderen aan dek, die in de meivakantie meevaren. Zij zien een voordeel van de lading: vanavond popcorn maken! De schipper moet zijn kinderen teleurstellen: dat gaat niet gebeuren. Aan de wandelaar legt hij uit dat deze maïs bestemd is voor veevoer.
Ze praten nog wat verder, de wandelaar en de schipper, terwijl de hond erbij gaat liggen. Die is inmiddels gewend aan gesprekken tijdens de wandeling, die kunnen wat langer duren.
Het gesprek gaat over lading in het algemeen en de risico’s van gegaste lading, over laag water op het kanaal en het passeren van de bruggen en het schoonmaken van het schip.
De wandelaar stapt weer van boord en vervolgt zijn ronde met de hond voor hij gaat slapen.
De volgende ochtend wordt de hond opnieuw uitgelaten langs het kanaal. Het schip is inmiddels vertrokken om te lossen. De hond kijkt verbaasd naar de lege plek aan de kade.
Na een paar dagen komt de wandelaar thuis en vertelt familie, vrienden en buren over zijn bezoek aan het schip. Door het korte bezoek en het gesprek wordt in beperkte kring met enthousiasme gesproken over de binnenvaart.
En al is er maar één persoon in de directe omgeving die daardoor interesse krijgt in de sector, dan heeft de schipper goed werk verricht voor de promotie van de sector.
