Vrijwilligers uit het Limburgse Urmond (gemeente Stein) groeven in 2015 een veertrap uit op de oever van de Maas. Dat was het startsein voor de ontwikkeling van de gebiedsvisie Van Maas tot De Bath, om de vroegere haven weer zichtbaar te maken. Die Maashaven kende zijn bloeitijd in de 17e eeuw.
Stichting Vrijheid Urmond, de Urmondse Monumentenstichting, Ruumte Architecten en landschapsarchitect Casper Slijpen zijn de opstellers van het plan, dat de haven van Urmond wil terugbrengen zoals het vroeger was. Een obstakel is de metersdikke laag huishoudelijk en chemisch afval, die na de Tweede Wereldoorlog is gestort in de oude haven, het bassin en de uiterwaard van de Maas. Sanering gaat vele miljoenen euro’s kosten.
Stein is blij met de aandacht voor de haven in Oud-Urmond, maar tempert de verwachtingen vanwege de hoge saneringskosten. De voorstanders van herstel van de historische haven hopen dat de bodemsanering kan gebeuren in het kader van verdere verruiming van de Maas.
Kademuur
Behalve de haven zelf willen de opstellers ook andere kenmerken uit de havenperiode herstellen. Rob Janssen van Ruumte Architecten: “Zoals drie oude schipperspaden. In de jaren 80 van de vorige eeuw zijn vrijwilligers op een 140 meter lange en 11 meter brede kademuur van Naamse hardsteen gestuit. De kademuur is eeuwen geleden aangelegd voor vervoer over de Maas.”
De initiatiefnemers hebben zich de vraag gesteld: In dertig jaar is de relatie met de Maas kapot gemaakt. Kunnen wij die in de komende dertig jaar weer herstellen? Rob Janssen: “Kunnen wij een stukje cultuurhistorie en archeologie terughalen in de vorm van de Maashaven en de veertrap en die verbinden met de oude schipperspaden, de kern van Urmond en het toerisme? Wij willen de haven weer visueel op de vroegere plaats laten terugkomen. Een en ander willen we realiseren vóór 2050.”
tekst: Noud van der Zee
