Je zou bijna vergeten dat virussen oorspronkelijk niet in computers zitten maar in de lichamen van levende wezens. Een virus ‘van vlees en bloed’ is zelf het kleinst denkbare levende wezen. Het is niet meer dan een flard van een DNA-streng die zich alleen kan vermenigvuldigen door zich te nestelen in de cellen van een organisme, bijvoorbeeld een mens. Tot zover de biologieles.
Het Coronavirus dat eind vorig jaar in het Chinese Wuhan opdook, verspreidt zich niet alleen in de (sociale) media. Gaandeweg raken wereldwijd steeds meer mensen besmet. Nog lang niet zoveel als met het griepvirus, maar er gaan relatief meer mensen aan dood en de medici weten zich er nog geen raad mee. Dus: dreiging. Voordat we allemaal (niet meer verkrijgbare) mondkapjes willen kopen: we zijn hier goed voorbereid. We zeggen nog net niet: laat maar komen.
In sommige sectoren gaat het echter goed mis, want we zijn tegen wil en dank de afgelopen 20 jaar nogal verstrengeld geraakt met de Chinese economie. En die is een beetje aan het vastlopen, want daar loopt niet voor niets iedereen met een mondkapje voor. Veel fabrieken in China staan in het (armere) binnenland. Het binnenlands vervoer in China werd beperkt om verspreiding van het virus tegen te gaan. De zeehavens krijgen daardoor minder aanvoer en slaan dus minder over naar de schepen die onder andere Amerika en Europa van onvoorstelbaar veel in container verpakte goederen voorzien.
Dat zijn consumptiegoederen maar ook onderdelen voor bijvoorbeeld auto’s. De autofabrikanten zelf konden eind vorige week niet aangeven hoeveel en wat de gevolgen zijn. Deze onderdelen komen van toeleveranciers van toeleveranciers van toeleveranciers. Lekker ingewikkeld zodat niemand weet hoe het precies zit.
In Korea zijn hele fabrieken al stilgelegd omdat de aanvoer van onderdelen stokt. Het effect in Europa laat nog op zich wachten want de schepen zijn ruim vier weken onderweg. Je ziet landen dichter bij China in de stress schieten. Australië laat geen enkel schip uit China de havens meer binnenvaren zonder de garantie dat de bemanning virusvrij is.
In Rotterdam is men wat laconieker, want de incubatietijd van het virus is maximaal twee weken, dus de ziekte moet zich al geopenbaard hebben voor het schip uit China arriveert, luidt de niet echt geruststellende redenering. Zeerederijen passen hun vaarschema’s aan omdat er in China minder lading is. Nu al wordt voor de Chinese havens gerekend met 6 miljoen TEU minder dit jaar.
80 procent van de wereldhandel in goederen gaat over zee. Van de top 10 van zeehavens liggen er 7 in en 2 vlakbij China (in Korea en Singapore). Blijft er één over: Rotterdam. Straks heel even weer nummer één.
