Er waart een spook van angst door de binnenvaart. Ik bedoel niet dat nou net op de dag dat BBU, Koninklijke Schuttevaer en CBRB hun eerste gezamenlijke jaardiner houden, de ASV en die andere twee stoute bonden bij de Europese Commissie gaan praten. Dat is puur toeval.
Op één van de hoogtepunten van de crisis waagden eigenaren van grote schepen het niet om werk aan te nemen bij samenwerkingsverbanden die ze zelf hadden opgericht uit angst dat hun bevrachters wraak zouden nemen. Nu durven schippers niet eens ludiek te demonstreren om de banken te vriend te houden, waaraan ze zich vastklampen als aan wrakhout bij een schipbreuk.
De ASV staat op het punt in een valkuil te stappen. Zolang je buiten elk overleg wordt gehouden, kun je roepen wat je wilt. Er worden straks een paar dingetjes toegezegd en vervolgens ben je bang omdat je die gescoorde puntjes wilt koesteren.
Het draait om twee zaken. De crisis is er één van. Wat moet je daar eigenlijk mee? Al slagen ASV, La Glissoire en Ons Recht erin de EU over te halen de crisis en de staat van beleg in de binnenvaart af te kondigen, gaat het dan ineens beter? Wat koop je anno 2012 voor een oud-voor-nieuw-regeling? Ik ben bang dat je door een kostprijsberekening (van welk schip?) de markt niet gezond maakt. Ik vrees dat iedereen donders goed weet hoeveel te weinig hij rekent.
Aan de tweede zaak is wel iets te doen: de CCR-regels. De angst om af te wijken van regels zit diep bij de overheden. Ze klampen zich wanhopig vast aan statuten om maar niet te hoeven handelen. Door een lelijke weeffout in de CCR-regelgeving wordt een belangrijk stuk van de binnenvaart bedreigd. Wie wanneer welke fouten maakte, doet er niet toe. Het gaat erom dat mensen die nu de leiding hebben, zeggen: dit gaat niet gebeuren, no matter what the cost may be. Dan maar geen respect voor 200 jaar oude reglementen. Die zijn toch niet belangrijker dan de scheepvaart zelf? Alles van tafel en opnieuw regels opstellen, met een eerlijke kijk op veiligheid en bedrijvigheid.
Er wordt veel te veel tijd en energie gestoken in excuses om niets te hoeven doen. Als die vloot straks gesloopt is, kun je je niet meer verschuilen achter de unanimiteit die nodig was om het te voorkomen. Dan ben je zelf verantwoordelijk. Dan is het tijd om echt bang te worden in het Spookhuis dat dan nog rest van de binnenvaart.
