Behalve een uitleg waar ik moet zijn, de naam van het schip en dat we anders maar even moeten bellen, weet ik niets. Ik wacht twijfelend op de kade, loop een stuk de wal af en krijg een telefoontje dat ik toch ergens anders moet zijn, volgens Freek op 5 minuten loopafstand.
Nee dus, na een klauterpartij tussen kranen, containers en rails klim ik ruim een half uur later aan boord. Een ferme hand en of ik nog even tijd heb; Freek is druk. Extra containertje oppikken, begrijpt u wel?
We varen weg en Freek praat. Hij voelt zich in loondienst bij de bank, scheldt regelmatig op ‘die boeven’ en kijkt me aan ter bevestiging van dit onrecht. Hij heeft al anderhalf jaar geen dag vakantie gehad, geen rooie cent om te makken en kan ook niet stoppen. Dankzij ‘die boeven’, toch?
Gelukkig spaart hij wat via zijn levensverzekeringen, en die wil hij nu afkopen. Wat ik er van vind. Nog maar eens doorvragen bij Freek, die vertelt over zijn ‘toelage’ van 1 x modaal, het bijbaantje van de vrouw en nog een spaarcent in de grote sok. Mooie Volvo op het achterdek ook, Freek. Maar vroeger was het veel beter, dat weet u toch wel?
Waalhaven Oost: we meren af. 1 container eraf, 6 erbij en de stuurhut wordt hoger gezet. Vindt u het niet erg nog even door te varen? Nee hoor, alle begrip. Stukje Nieuwe Maas en dan naar de Eemhaven.
Zijn er nog meer vragen? Nou, over de arbeidsongeschiktheidspolis en een iets ouder rapport van de bank. Zachtjes vertel ik dat ‘die boeven’ het toch wel netjes gedaan hebben, met de wetenschap van toen. Freek zwijgt even en zet aan voor een nieuwe tirade. Ik onderbreek hem voorzichtig…over die levenpolis, afkopen? Ieder jaar 5,5% rendement, straks een netto uitkering en nog pakweg 5 jaar te gaan. Alsjeblieft niet doen, kerel Heb je het echt nodig?
We naderen de kade. Na 2 telefoontjes, met een gedegen instructie van de schipper en gekleed in een oranje hesje word ik van boord gezet. Ik wandel langs de bewaking van de Eemhaven naar Waalhaven Zuid, onderweg nog opgevrolijkt door een zomers buitje. Geheel doorweekt stap ik in de auto, op weg naar de volgende klant, waar ik een uurtje of 2 te laat arriveer.
Later belt Freek: hij behoudt zijn polis en verontschuldigt zich voor zijn geklaag. Geeft niks, echt niet, ik heb een mooie middag gehad.
