In 1961, dus alweer vijftig jaar geleden, zong Harry Belafonte het in duet met Odetta Holmes:
There’s a hole in the bucket, dear Liza, dear Liza, there’s a hole in the bucket dear Liza, a hole. Then fix it dear Henry, dear Henry, dear Henry. Then fix it dear Henry, dear Henry, fix it! With what shall I fix it, dear Liza, dear Liza. With what shall I fix it dear liza, whith what?
Het lied werd in die tijd ook gezongen door Dorus met de titel: Er zit een gat in mijn emmer en hier zou gezongen kunnen worden: Er zit een gat in mijn bootje, ja echt wel een gat.
(foto’s Cees van Noort / www.worldshipsocietyrotterdam.nl)
Nu is een containerschip onvergelijkbaar met een emmer maar een gat is een gat en om zeewaardig te zijn en te blijven drijven moet dat gerepareerd worden. De vraag rijst dan hoe, door wie en waar? Het gaat hier om de containergigant CMA CGM Alaska van 366 meter lang en 48 breed met een capaciteit voor 12.562 TEU. Een nieuw schip dat pas dit jaar, onder Liberiaanse vlag, in de vaart is gekomen. Een gevaarte dat met zijn karakteristieke midscheepse opbouw, tien verdiepingen hoog, normaliter alleen de Maasvlakte aanloopt.
Dat was in eerste instantie ook het geval, want komend van Le Havre werd afgemeerd bij ECT in de Amazonehaven. Daar werden de nodige ‘dozen’ gelost en geladen maar kort na vertrek ging het mis. In de Maasmond werd zij aangevaren door de uitgaande Pantonio, een Cypriotische feeder van 690 TEU, die daar een black-out kreeg, bakboord uit zwaaide en de grote dozenbroer aan stuurboord ramde.
Sleepboten waren er als de kippen bij en beide schepen werden afgemeerd op de palen in het Calandkanaal om de schade te inspecteren. De Pantonio had ‘slechts’ een ingedeukte boeg maar de CMA CGM Alaska had een deuk met scheur boven de waterlijn, alsmede een flink gat in een ballasttank onder de waterlijn.
Nadat eerst het merendeel van de containers was gelost om het gat boven water te krijgen, ging het schip voor reparatie naar Keppel Verolme in de Botlek. Daarmee is het een van de grootste schepen die ooit de Waterweg opvoeren. Wel een forse kostenpost voor de Duitse eigenaar Claus Peter Offen want voor de Franse charteraar gaat het schip in zo’n geval onmiddellijk ‘off hire’ en die betaalt geen daghuurprijs meer totdat het schip weer in de vaart is.
(Cees de Keijzer)
