Elke dag op een heen-en-weertje zitten? Ook bij slecht weer? Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen dat iemand het fulltime wil doen. Dirk Wijers doet het met het veer tussen Bronkhorst en Brummen al zijn leven lang. Maar het is tijd om te stoppen…
Als pontbaas is zeker een boterham te verdienen, volgens Dirk Wijers. Je hebt er wel een (klein) vaarbewijs, een marifoonbewijs en een radarcertificaat voor nodig.
Hij is een rustig pratende, aimabele man. “Mijn gezondheid laat niet meer toe om te blijven varen.” Want de jaren gaan tellen en die paar treden van het trappetje van dek naar stuurhut vormen een steeds grotere hindernis.
Te koop
“Zo lang het rustig is, kun je in de veerhut even de krant lezen. Maar als het druk wordt, is dat wel andere koek in het hoogseizoen. Mijn knieën zijn versleten. Het is nog wel vol te houden, maar voor hoe lang nog?”
Onder het mes gaan, is geen optie. Dan zal hij geen geld kunnen verdienen omdat hij dan te lang niet kan varen. Een dilemma. Hij is de 70 ruimschoots gepasseerd en wil al sinds 2018 stoppen. Het Bronkhorster veer bestaat nu bijna 900 jaar, de veerpont “kan nog wel 35 jaar mee” en staat inmiddels een kleine zes jaar te koop.
Baas Wijers heeft veel publiciteit gekregen die tot gesprekken met potentiële kopers leidde. Maar niet tot een verkoop. Met als hindernis dat banken niet bereid zijn aan de koper een lening te verstrekken. Omdat veerbaas gevaarlijk werk zou zijn, is een argument. Lariekoek, natuurlijk.
Niet vervelen
Gevaarlijk werd het wel even voor zijn hond. Die vond dat het op een dag maar allemaal te lang duurde, varen naar de overkant. Dus sprong het dier in de IJssel, maar zwom tegen een schip aan. Gelukkig liep het goed af.
Het is een prachtig stukje Achterhoek hier. De rivier stroomt gemoedelijk, draait kleine rondjes en stroomt weer verder langs het pittoreske stadje Bronkhorst, ‘het kleinste stadje van Nederland’.
Roerloos hangen de wolken in de nazomer. Stemmen dwalen in alle rust over het water. Aan de Brummense kant zitten mensen op een terras als in een openluchtbioscoop.
“Kijk eens om je heen. Als het goed weer is, loopt het hier goed door met veel wandelaars, auto’s en fietsers”, zegt Wijers. “Dan zit je je hier echt niet te vervelen, hoor.”
Opvolger
De gemeenten Brummen en Bronkhorst zien graag dat de pont blijft varen, al is het alleen maar vanuit toeristisch belang. Ze mogen er echter geen geld in steken. Omdat ze het veer als een private onderneming beschouwen. Maar de plaatselijke autoriteiten zijn wel bereid ‘constructief mee te denken’, zoals dat heet. Als er een concreet plan komt, kunnen de gemeenten misschien toch financieel bijdragen.
Een collectieve oplossing was ook nog een mogelijkheid. Een coöperatie, bijvoorbeeld, met het delen van de kosten en baten. Die mogelijkheid is onderzocht, maar het werkt niet volgens de veerbaas.
Toch blijft hij ervan overtuigd dat de reddende cavalerie zal komen opdagen. “Er zijn pas nog twee geïnteresseerde partijen langs geweest.” Of er eentje zal toehappen? Als iemand als Dirk Wijers al meer dan een halve eeuw met passie het vak van pontbaas uitoefent, gelooft hij ook dat die opvolger op een dag zal komen.
Het is weer tijd voor de overkant. De slagboom gaat dicht, de hond tippelt snel aan boord. Vredig glijdt het veertje heen. In een landschap geschilderd door een Hollandse meester.
