Ondanks een ervaring van jaren kan het gebeuren dat je een keer pech hebt, of schade maakt door een eigen fout. Dat laatste is altijd zuur.
Zo draaide ik eens iets te vlot een haven in met mijn geladen schip. Toen ik achteruitsloeg ging niet alleen de snelheid eruit maar ook de draai van het schip en ik tikte tegen de horizontale balk van de kade met een vouw in de voorboeiing als resultaat.
Met de werf spreek ik een tijd af. Een week later stapt een man van de calculatie aan boord, hij draagt een pak en een das. De schade wordt bekeken en gemeten. “We kunnen dit warm stoken en uitdeuken, je ziet er alleen nog wat van als je het weet.” Hij belt de prijs die middag nog door, het bedrag is oké.
Aan de werf zit ik op tijd in de stuurhut met een kop koffie. “We beginnen om half acht”, werd de dag ervoor nog gezegd maar om kwart over acht is er nog niemand. Dan stapt er een voorman aan boord, ik herken hem aan zijn stofjas. Op de linker borstzak is in rood zijn naam geborduurd, diverse pennen vinden daarachter een plaats.
“We kunnen het beste die plaat eruit branden en een nieuwe drukken”, zegt Carel: “Dat maakt voor de prijs niets uit.” En weg is hij.
Het ‘luchtalarm’ zegt dat de koffiepauze voorbij is als een ijzerwerker aan boord stapt. Hij draagt een blauwe overal met in rood stiksel ‘Ferd’ op het borstzakje. Ik denk een foutje, maar wacht… Hij heet natuurlijk Ferdinand. “Wat moet er gebeuren schipper?”
Ik leg het opnieuw uit. Ferd haalt vanachter zijn naam een blauw pakje tevoorschijn, pakt een pluk zware shag en rolt er eentje in de vorm van een scheepshoorn. Intussen blijft hij strak kijken naar ‘zijn’ project. “Ik denk dat we het uit moeten deuken, ik ga even spullen halen.”
Hij keert terug met gas- en zuurstof, slijptol en lasapparaat. Hij is klein maar voortvarend en de plaat gaat er toch maar uit en een nieuw stuk erin. Om drie uur groet hij me met: “Tot kijk schipper, er komt zo iemand om af te lassen.”
Even later komt Fred, een grote aardige vent. Hij heet Frederik, denk ik… “Goeiemiddag schipper, ik werk tot vier uur, morgen maak ik het af. Het kan niet sneller omdat het dan gaat trekken en ik moet ook nog slijpen.”
De volgende dag vaar ik klokke tien uur weg en haal nog precies op tijd mijn laadbeurt.
