Ondanks de bescheiden achterban weet de ASV wel steeds de aandacht van de media te vangen. Vicevoorzitter Sunniva Fluitsma zelf is regelmatig op radio en TV om haar verhaal te doen over de teloorgang van met name de kleine binnenvaart. Een teloorgang die onder meer het gevolg is van de nieuwe regels die de CCR de Europese binnenvaart oplegt.
Ger Veuger van de ASV (rechts op de aanlegsteiger) in gesprek met CCR-secretaris-generaal Hans van der Werf, 14 november in Rotterdam.
Vorige week stelde Sunniva Fluitsma op een besloten bijeenkomst in Rotterdam de CCR verantwoordelijk voor de groeiende onrust en wanhoop onder binnenvaartondernemers. Voorzitter Willem Stam van de ASV had een offerte ingelijst met de € 115.000,- euro aan aanpassingen die zijn schip zou behoeven als hij moest gaan voldoen aan de regels die in 2015 van kracht worden. Fluitsma: “Je weet wat er dan gebeurt met een schip van € 60.000,-.” Willem Stam overhandigde de ingelijste offerte aan secretaris-generaal Hans van der Werf van de CCR.
Op die bijeenkomst stelde Fluitsma zelfs dat de CCR in strijd handelt met de Akte van Mannheim, omdat “schepen worden sterk benadeeld worden ten opzichte van vervoer over de weg en het spoor omdat die niet met terugwerkende kracht hoeven te voldoen aan regelgeving waar nieuwe vrachtwagens of treinstellen aan moeten voldoen”. Ook worden volgens het betoog van Fluitsma kleine schepen benadeeld ten opzichte van grote schepen. “Omdat bepaalde maatregelen voor kleine schepen niet of nauwelijks uitvoerbaar zijn, en onbetaalbaar.”
Sunniva gaf Hans van der Werf een stapeltje documenten, waaruit volgens de drie bonden ASV, La Glissoire en Ons Recht blijkt dat de CCR op de verkeerde weg is.
Haar hele betoog treft u hieronder aan:
“De CCR functioneert in strijd met het verdrag van Mannheim
De CCR is een belangrijke organisatie die samen met ons, de binnenschippers, er voor zou moeten zorgen dat vervoer over water optimaal ingezet wordt op vele fronten. We kunnen een eeuwige discussie aangaan over hoe het omgaan met die regels door keuringsinstanties allemaal best wel mee kan vallen, en dat als je je mond houdt dat er dan wel “wat geregeld wordt” maar dit ligt veel principiëler.
Het gaat namelijk ook over de wankele basis van de besluitvorming van de CCR. Dat kan de CCR doen omdat het zo’n oude organisatie is dat ze binnen geen enkel kader vallen. Zelf nemen ze eventuele klachten in behandeling waarbij alleen als de leden het er unaniem over eens zijn ze iets aan zo’n klacht doen.
Een oncontroleerbare macht is altijd gevaarlijk. Daarom moeten er partijen zijn die iets durven te zeggen als het niet in de haak is wat er gebeurt.
Nu is er toch een ding waar de CCR zich in ieder geval aan zou moeten houden en dat is het VERDRAG VAN MANNHEIM.
In welke zin de CCR strijdig handelt ten opzichte van dat verdrag hebben wij uitgezocht wat een hele klus was.
Protest van de bonden op de kade bij Hotel New York.
Veiligheid
Het toverwoord voor CCR van waaruit er tal van regels over ons uitgestort kunnen blijven worden is veiligheid.
De CCR stelt veiligheid centraal: statistisch gezien is het aantal ongelukken in de binnenvaart beperkt tot 1 dodelijk ongeval per jaar en 12 gewonden. Dat is ook nu al zo waarbij alle oudere schepen die niet aan de nieuwe eisen voldoen rondvaren.
Op alle vragen aan het ministerie, verkeer en waterstaat, de CCR, de Europese Commissie en een grote verzekeringsorganisatie van binnenschepen kan niemand aangeven of en in welke mate deze schepen onveiliger blijken te zijn.
Ondertussen biedt De Akte van Mannheim de garantie dat vervoer over water niet belemmerd wordt. Wij durven te stellen dat deze disproportionele hoeveelheid regels dat vervoer over water wel degelijk belemmert.
Volkenrechtelijk deel:
De inhoud van het regime van vrije scheepvaart (Weense congres gesloten Akte van 9 juni 1815) doet hierover duidelijke uitspraken:
“ Volkomen gelijkheid van behandeling met betrekking tot de vrijheden en vrijwaringen (…) voor al diegenen die het scheepvaartbedrijf uitoefenen Een bijkomend aspect van gelijkheid van behandeling is het verbod van discriminatie tussen verschillende wijzen van vervoer ten nadele van het transport over waterwegen. “
Dit is dus in strijd met de wijze waarop de CCR nu opereert namelijk:
Schepen worden in dit geval sterk benadeeld ten opzichte van vervoer over de weg en het spoor omdat dezen niet met terugwerkende kracht hoeven te voldoen aan regelgeving waar nieuwe vrachtwagens cq treinstellen aan moeten voldoen.
en
“ …Oeverstaten dienen zich te onthouden van het nemen van maatregelen die bepaalde scheepvaartondernemingen bevoordelen of benadelen….”
Dit is dus in strijd met de wijze waarop de CCR nu opereert namelijk:
1) Kleine schepen worden in dit geval sterk benadeeld ten opzichte van grote schepen omdat bepaalde maatregelen voor kleine schepen niet of nauwelijks uitvoerbaar zijn, en onbetaalbaar.
2) Oudere schepen worden in dit geval sterk benadeeld ten opzichte van nieuw te bouwen schepen omdat (deze) maatregelen in te voeren met terugwerkende kracht niet of nauwelijks uitvoerbaar zijn, en onbetaalbaar.
Bovendien:
“ ….Gelijkheid van behandeling vereist niet alleen gelijkheid van behandeling ten aanzien van de verschillende scheepvaartondernemingen, maar ook gelijkheid van behandeling tussen verschillende wijzen van vervoer.”
Deze extreme extra kostenpost door invoering van regelgeving met terugwerkende kracht maakt dat de (kleine) binnenvaart niet langer kan concurreren met de vrachtwagen.
Links Jos Evens van de Toerbeurt Noord-Zuid, met een tasje van de Binnenvaartkrant.
De CCR geeft aan dat deze regels met terugwerkende kracht ingevoerd moeten worden mede vanwege de onderlinge concurrentie.
Wij gaan uit dat de concurrent van het kleine schip niet het grote schip is maar de vrachtwagen.Dat betekent dat de CCR in plaats van ervoor zorg te dragen dat vervoer over water optimaal ingezet wordt ervoor gaat zorgen dat er werk verdwijnt van het water naar de weg
Europees rechtelijk deel:
Doeleinden van het EEG verdrag zijn de “harmonische ontwikkeling van de economische activiteit binnen de gehele Gemeenschap, een gestadige en evenwichtige expansie, een grotere stabiliteit, een toenemende verbetering van de levensstandaard en nauwere betrekkingen tussen de in de Gemeenschap verenigde staten”
De doeleinden van het EEG verdrag worden op deze wijze niet bereikt.
De economische activiteit van de kleinere scheepvaart, specifiek gericht op de kleine vaarwateren wordt beperkt c.q. onmogelijk gemaakt. Nu al blijkt dat vele schippers het voor gezien houden. Cijfers: in Belgie is in 15 maanden 20% van de kleine binnenvaart gestopt. Europabreed is in 20 jaar tijd 95% van de spitsenschippers (tot 400 ton) gestopt. Er is geen vertrouwen meer in een toekomst.
Dit alles is strijdig met de doelstellingen “een harmonische ontwikkeling van de economische activiteit binnen de gehele Gemeenschap, een gestadige en evenwichtige expansie, een grotere stabiliteit, een toenemende verbetering van de levensstandaard”
Ook is de CCR houding in strijd met de Algemene beginselen van het EEG-verdrag, hierin staat namelijk:
“de invoering van een regime waardoor wordt gewaarborgd dat de mededinging binnen de gemeenschappelijke markt niet wordt vervalst.”
Als een binnenschipper wordt opgezadeld met een regelgeving met terugwerkende kracht (want daar gaat het om) waarbij de kosten enorm zijn en de uitvoerbaarheid niet of nauwelijks mogelijk, terwijl een vrachtwagenchauffeur voor het plaatsen van een spiegel (waarbij wel aangetoond is hoezeer dat de veiligheid bevordert) al een subsidie kan krijgen dan blijkt wel hoezeer hier de concurrentiepositie van de binnenvaart aangetast wordt.
Ook tussen schepen onderling geldt dit zoals eerder al aangegeven:
1. Kleine schepen worden in dit geval sterk benadeeld ten opzichte van grote schepen omdat bepaalde maatregelen voor kleine schepen niet of nauwelijks uitvoerbaar zijn, en onbetaalbaar.
2. Oudere schepen worden in dit geval sterk benadeeld ten opzichte van nieuw te bouwen schepen omdat (deze) maatregelen in te voeren met terugwerkende kracht niet of nauwelijks uitvoerbaar zijn, en onbetaalbaar.
Dan zijn er nog De Mededingingsregels
Gemeenschapsregels voor het vervoer zijn neergelegd in het EGKS- en het EEG-verdrag
“ Het EEG-verdrag omvat in tegenstelling tot het EGKS-Verdrag in beginsel alle goederen en economische activiteiten van de lidstaten. Het accent ligt op de vrije werking van het marktmechanisme onder omstandigheden die een effectieve en onvervalste concurrentie waarborgen. Buiten de sector van de landbouw en het vervoer is geen marktregulatie mogelijk. In de EEG is voor de gemeenschapsinstellingen een uitgebreide beleidsvormende en regelende taak weggelegd. “
Wij denken bij relevante markt aan de transportmarkt in zijn geheel. De CCR alleen aan de scheepvaart. Alsof een 300-tonner zou kunnen concurreren met een 3.000 tonner.
De CCR zou het verdrag van Mannheim nog maar eens goed moeten bestuderen en kijken waar ze werkelijk voor staat. Wij burgers hebben onze gezamenlijke macht overgedragen aan organisaties als de CCR in goed vertrouwen dat zo’n organisatie kan afwegen wat de belangen zijn en hoe daar mee omgegaan moet worden. Het dreigt te ontsporen tot een staat in een staat die rücksichtslos regels doordrukt alleen omdat ze het kan. Het wordt tijd dat deze werkwijze een halt wordt toegeroepen en dat organisaties zoals de CCR verantwoording af gaan leggen voor hun daden.
Hulpmiddelen:
• “ Het recht van de toerbeurt”
Mr M.H. Muller
Onderzoek naar de mogelijkheid van een wettelijk verplicht toerbeurtsysteem voor het Noord-Zuid goederenvervoer per binnenschip 1989
een juridische studie in opdracht van de Vereniging Toerbeurt Noord-Zuid
Universiteit van Amsterdam
• Herziene Rijnvaartakte van 17 Oktober 1868 (Akte van Mannheim)
• Verordening 1017/68
Houdende de toepassing van mededingingsregels op het gebied van het vervoer per spoor, over de weg en over de binnenwateren.
Namens de ASV, Sunniva Fluitsma”
