Op maandag 3 mei luistert in de grote aluloods een door corona klein gezelschap – onder wie zoals altijd moeder Corrie van Dodewaard – naar de speech van directeur Jos van Woerkum van Damen Shipyards Hardinxveld. Het gaat over een zeer technisch werkschip voor de Tug and Workboat Company Herman Sr., over de uitdaging, medewerking van iedereen, betekenis voor de branche en dank voor de opdracht om dit veertiende schip voor de familie te bouwen.
Voor de doop verplaatst het gezelschap zich naar het ponton. Mandy Heere-van Eijk krijgt de eer om het schip te dopen. Zij is de weduwe van de vorig jaar door ziekte overleden Ron van Eijk. Ron was een aimabel mens, vakman en een alom gewaardeerde kapitein.
Begeleid door “ik doop u Brutus en wens u en bemanning behouden vaart”, knipt zij geëmotioneerd het lint door. Haar man zou op dit schip aan het roer hebben gestaan. De fles vliegt aan scherven, champagne bruist langs de huid. Tijdens een toespraak van Jack van Dodewaard wordt Mandy de originele scheepsbel van het eerste werkschip, de Tarka uit 1996, aangeboden.
Alleskunner
De Brutus is een onderscheidend schip, een alleskunner waarvan er geen tweede bestaat, vond eveneens de opdrachtgever die deze krachtpatser contracteerde voordat de trials achter de rug waren. Het is een 493 GT grote Damen DP2-Shoalbuster 3514 met vier propellers, twee bowthrusters, één sternthruster. en heeft Caterpillar-motoren, met een Tier III-notatie (hybride) en equipment voor elektrische voortstuwing.
Hij zet 61,1 ton bollard pull op de klok, functioneert op 245-280 diepgang, beschikt over 200 m2 dekruimte en de HS Marine-kraan hijst 5,5 ton op 20 meter. Alle opties voor projecten buitengaats zijn aan boord, inclusief accommodatie voor 21 personen. DP2 houdt hem nauwkeurig in positie!
Met de naam wordt niet de mythische Brutus bedoeld, maar de spin in het web van Popeye de Zeeman. Ofwel de nieuwe troef van Herman Sr.
Hoe wist u dat een opdrachtgever interesse had in zo’n vooruitstrevend technisch schip?, vragen we aan Jack van Dodewaard, die samen met zijn zoons Chris en Erwin aan het roer staat van Herman Sr.
“Je weet dat niet zeker, maar de ontwikkelingen een stap vóór zijn is ook ondernemen. Wij
kijken mee vanuit de stuurhut naar uiteenlopende projecten en soms kom je op een idee dat functioneler is. Daarbij moeten we in verre uithoeken op ons materiaal kunnen vertrouwen. Soms is het bar koud, extreem warm, staat er een kilometer water onder de kiel of zit je op 2,50 meter. Omstandigheden en werk zijn heel divers. Het zijn geavanceerde technieken en uitvoeringen waar we bij betrokken worden, soms wordt ook unieke inzet gevraagd.
Met een Damen Shoalbuster en een gemotiveerde crew hebben we dat altijd goed kunnen realiseren. Werkzaamheden veranderen voortdurend en wij veranderen mee. Het milieu houdt intussen de vinger aan de pols en vraagt ook veel van materiaal waar je internationaal mee werkt!”
Hebben jullie de Brutus voor een speciaal project ontwikkeld?
“Nee dat niet. Als we inspelen op nieuwe exploitatie in de branche, stappen we naar Jos van Woerkum van Damen Hardinxveld. Die managet voor een nieuwe uitdaging zijn team bijeen en dan heb je na verloop van tijd een ontwerp!”
“Voor deze Brutus komt er technisch en wettelijk met IMO Tier III-notatie (hybride) heel veel kijken. Samen met de Damen-medewerkers spelen we in op de voortdurend veranderende offshore- en energiemarkt. Ook het milieu vraagt om innovatieve en kostbare toepassingen, maar we hebben nu een schip dat zuinig in brandstof is en klimaatneutraal functioneert.”
Wat is de ‘2’ in het DP2-systeem?
“Het is een systeem van het Noorse Kongsberg Maritime. Bij inzet wordt er een continue positie verlangd met een marge die binnen de halve meter valt. Dit vereist twee systemen waarvan er één continueert bij storing. Met de DGPS ontvangen we zowel Amerikaanse als Europese satellieten. Het systeem houdt het schip bij 5 kilometer dwarsstrooms stabiel.”
Wat betekent corona voor de ‘company’?
“Gelukkig hebben we gewoon door kunnen werken. Zelf ben ik werkzaam op het IJsselmeer bij een windmolenpark. Leven aan boord houdt je gezond, maar natuurlijk kennen we ook problemen. Zoals met het wisselen van bemanningen. Soms gaat er iets fout, zoals bij de Yogi bijvoorbeeld die in Salvador vuile bunkerolie had gekregen. Reserve-units en -filters waren al gebruikt! Er zat niets anders op dan met reservemateriaal in het vliegtuig stappen, koffers afgeven aan de agent in Panama en terug naar huis.”
Dat lijkt niet op een vrije shift, Jack?
“De uitdaging houdt je wakker. Niets is mooier dan vanuit je stuurhut naar de wereld kijken en een goede crew aan boord hebben. Het mag dan rustig eens slecht weer zijn. Ik heb nog vijf jaar vaarbevoegdheid en hoewel mijn jongens de ‘company’ dit jaar deels gaan overnemen, blijf ik graag mijn toer meedraaien.”
Nooit eens genoeg van zout water?
“O jawel… Uit het Midden-Oosten met een zware sleep, van windkracht 8 de moesson op de kop, 30 mijl per etmaal en dat elf dagen lang, krijg je wel genoeg.”
Imponerend
De Shoalbusters zijn gewild: tweedehands verkopen ze goed, voor een nieuw moet je best even wachten. Overtuigd van hun populariteit en dat ze steeds groter worden, stappen we aan boord.
We zijn niettemin geïmponeerd door de kingsize-uitvoering. Het oogt ook mooi, strak en glad – met compliment aan de schilders! Door de apparatuur en bedieningsmodules lijkt het stuurhuis een maritieme superstore, annex kaartenkamer met comfortabele zeevaste zithoek. The place to be on board! Hoewel, de kok beschikt over een gastronomisch paradijsje.
De machinekamer laat zich met een ‘doolhof’ vergelijken. Hier past de machinist maar nauwelijks in. Vier hoofdmotoren, vier generatoren, seperatoren, elektromotoren, pompenkoeling, watermaker, rioolzuiveringsinstallatie, hydrauliek et cetera. Zóveel techniek per vierkante meter zagen we nog niet eerder.
Weer aan wal kijken we nog eens even om: De Brutus heeft het!
tekst: Johan de Witte
