Evert Reemst (56) is deze maand precies veertig jaar in dienst bij machinefabriek Bemach Krimpen. Hij hoopt er nog jaren te werken: “Ik ben echt vergroeid met dit bedrijf.”
Zestien jaar was Evert (foto boven) toen hij in maart 1977 rondfietste in de toen nog vrijwel lege Stormpolder, op zoek naar werk. Hij zat op de christelijke technische school De Brug in Capelle aan den IJssel en had bijna zijn diploma metaalbewerking op zak. Een vervolgopleiding zag hij niet zitten. “Ik had een hekel aan leren en wilde gewoon werken.”
Vertrouwen
Bemach in Krimpen aan den IJssel was het eerste bedrijf waar hij binnen stapte om te vragen of ze werk voor hem hadden. “Ik kon gelijk beginnen”, herinnert Evert zich nog goed. “Elke woensdagmiddag stond ik daar aan een draaibank, m’n eerste werkstukken te maken. Blijkbaar had mijn baas er wel vertrouwen in. Op 1 april kwam ik al in vaste dienst.”
Evert weet nog precies wat hij allemaal maakte in die eerste maanden. “Scharnieren voor deuren van grote koelcellen. En later zuigerstangen van luchtcilinders, voor de pneumatische industrie.” Tegenwoordig houdt de Krimpenaar zich bezig met de machinale bewerking van schroefassen en bijbehorende onderdelen, zoals flenzen en schroeven.
Koster
Zelf heeft hij het nog altijd prima naar zijn zin. Bovendien kan hij zijn werk goed combineren met het kosterschap van de Oud Gereformeerde Gemeente. “Als er doordeweeks een dienst is in de Mieraskerk, kan ik altijd vrij nemen. Daar doet mijn baas nooit moeilijk over. En dat is fijn.”
Evert kreeg weleens de kans om elders aan de slag te gaan… Het is er nooit van gekomen. Spijt? “Nee hoor, ik heb hier altijd met plezier gewerkt. En ik hoop nog zeker een jaar of tien door te gaan.”
Kaarsrecht
Met trots vertelt directeur Rik Barkey Wolf over de ‘mooie producten’ die de twaalf personeelsleden vervaardigen in de fabriek. Daar staan draaibanken om meterslange schroefassen op te maken, voor de scheepsbouw en de industrie. In veel industriële branches zijn lange assen nodig. “De kunst is om die kaarsrecht te krijgen, en dat lukt onze medewerkers uitstekend. Ik vind het nog steeds razendknap hoe ze een duplex-as maken van 12 meter met een afwijking van slechts een paar honderdste millimeter.”
11-meter TOS-draaibank
Recent is een nieuwe draaibank geplaatst. Het is de vierde TOS-draaibank bij Bemach. “Wij zijn een paar keer naar de fabriek bij Praag geweest. De kwaliteit is nog hetzelfde als dertig jaar geleden: oerdegelijk met een praktische Fagor-besturing.. En deze bank is een goede aanvulling op onze 8-meter en 12-meter banken”, aldus directeur Wolf. Draaier Gert Zwoferink is ook enthousiast: “Het is een zeer stabiele bank en dat is beslist nodig op deze drassige ondergrond.”
Uitstervend vak
Bemach levert zijn assen voornamelijk aan de Nederlandse scheepsbouw. Ook vanuit het buitenland komen er steeds meer opdrachten binnen. “We exporteren al volop aan bedrijven in Duitsland en Frankrijk.”
Een probleem wordt het gebrek aan goed geschoold technisch personeel. Zo worden metaaldraaiers steeds schaarser. “Het is een uitstervend vak”, verzucht Reemst. “De jongeren van tegenwoordig zitten liever achter een computer. Die willen geen vuile handen.” Dus voorlopig is zijn vakmanschap maar wat gewild; hij kan nog jaren vooruit bij Bemach.
