In de zeevaart moeten schepen volgens een nieuwe richtlijn van de IMO de kortste route gaan kiezen om de CO2-uitstoot te verminderen. De zeevaart heeft sinds de introductie van stoomschepen een broertje dood gehad aan (de bestrijding van) luchtvervuiling. Gelukkig is dankzij de jarenlange, overweldigende CO2-uitstoot de route over de Noordpool beschikbaar gekomen – vooralsnog alleen in de zomermaanden. Dus dat is weer een verrassende meevaller. Daar sta je zo gauw niet bij stil als je nadenkt over het grootscheepse verbranden van fossiele brandstoffen. En dat compenseert toch weer voor een belangrijk deel de droogte in Afrika en alle honger en ellende. We kunnen nu ook met opgeheven hoofd aan de slachtoffers in Afrika uitleggen dat ze niet voor niets lijden. De scheepvaart heeft nu een kortere route en dat is niet alleen goed voor het klimaat, het bespaart ook op het verbruik van de brandstoffen die die gulle aarde ons heeft geschonken, en niet alleen dat, het is ook goed voor de portemonnee. De kosten van de reis over de pool zijn lager en zo zouden we die mooie besparing (voor een deel) kunnen doorberekenen aan de verladers en als het even meezit, sijpelt er ook nog iets van door naar de consument. Die heeft er toch al baat bij want als het beter met de economie gaat, dan zijn er meer banen en neemt de welvaart toe. Zo verdient die consument aan twee kanten. Misschien kan die dan van al die welvaart iets overmaken op giro 555 zodat we die mensen in Afrika kunnen vertellen dat ook voor hen het mes aan twee kanten snijdt. Ze hoeven niet voor niets te lijden (want hun droogte wordt gecompenseerd door die snellere Poolzeeroute) èn ze hoeven minder te lijden (omdat we hier nog meer geld overhouden om ons geweten te sussen). Nou dat is een win/win-situatie maal tien, toch?
Michel Gonlag
