‘Pensioengenieter’ Niek Deen constateert dat er heel wat (tegenstrijdige) ideeën leven om de crisis aan te pakken. Ook zonder expliciet crisisbeleid zijn er volgens hem mogelijkheden. “Het water staat velen aan de lippen, maar waar een wil is, is een weg.”
De beste stuurlui staan aan wal maar er zijn er ook die tegen diezelfde wal liggen en er raad mee weten. Er is niets nieuws onder de zon, maar ik kan me goed voorstellen dat er nogal wat schippers zijn die tot de conclusie komen dat Jan, Piet en Klaas denken het allemaal het beste weten. Er komen allerlei ideeën en initiatieven langs die de crisis in de binnenvaart zeggen te gaan bezweren.
Zoals:
– Er moet een flink deel van de schepen tegen de kant.
– Er moeten samenwerkingsverbanden worden opgezet.
– Iedere schipper moet zo standvastig zijn om niet tegen te lage prijs te gaan varen.
– Schepen mogen alleen hun eigen partij vervoeren en niet met te kleine partijen anderen uit de markt drukken.
– Er zou onderijkt moeten worden.
– De vaartijden moeten worden beperkt.
– Alles tegen de kant in het weekend.
– Schippers kunnen zich tegen betaling laten voorlichten wat een kostprijs nu eigenlijk voorstelt.
– De bunkeraars moeten de wanbetalers geen krediet meer geven.
– De banken moeten de ondernemers met betalingsproblemen failliet laten gaan.
– De banken moeten de ondernemers met betalingsproblemen juist ontzien.
– De sociale dienst moet zo veel mogelijk schepen in de vaart houden.
– Wat de sociale dienst nu doet is te gek voor woorden en moet onmiddellijk stoppen.
– De overheid is overal de schuld van door de verstrekte staatsgaranties.
– De overheid heeft toch maar mooi gezorgd dat we de modernste vloot hebben en die komt straks heel goed van pas.
– Het komt door de speculanten die alleen maar schepen bestelden om met winst door te verkopen.
– De jonkies hebben zich het hoofd op hol laten brengen want alleen met groot en nieuw kun je meedoen in de vrije markt.
– De grote schepen moeten wegblijven van de vaarwaters die daar niet op berekend zijn, ze varen alles aan gort en de overige vaart kan liggen wachten.
Deze opsomming is niet volledig maar het meeste wat het afgelopen jaar de revue passeerde is wel vermeld.
Zowel de Europese Commissie als de nationale overheden is er kennelijk veel aan gelegen om de vervoerprijzen laag te houden. Dat is beroerd voor de vervoerders maar in tijden van crisis wel goed voor de productiebedrijven en de werkgelegenheid en dus voor de economie als geheel. Het wordt niet met zoveel woorden gezegd maar de uitspraken en acties van onze eigen NMa – ook de meest recente – spreken boekdelen.
Het zal kiezen tussen twee kwaden zijn.
Welke ondernemer met gezond verstand kan de mening delen dat een oplegregeling een goede zaak is maar toch in geen geval een verhoging van de vrachtprijs mag veroorzaken? NMa-proof. dát wel.
Het is te zot voor woorden, maar de staatssecretaris trok wel een kwart miljoen euro uit om een en ander nader te onderzoeken. Het enige effect lijkt dat aan het verzoek vanuit de binnenvaart om de crisis bij de EU aan te melden kon worden voldaan met als argument een eenduidig standpunt vanuit de bedrijfstak.
En hoe nu verder als de andere binnenvaartlanden het standpunt niet delen en er zelfs geluiden vanuit de EBU in Duitsland klinken dat de crisis in de binnenvaart helemaal niet structureel is. Er op vertrouwen dat alleen de aanmelding bij de EU enige verbetering zal brengen, lijkt wat optimistisch.
Had de Franse collega in Thionville het toch wel goed begrepen, maar wil een meerderheid onder de schippers niet toegeven dat ze gemanipuleerd worden? Eenmansacties zijn nooit erg succesvol, al brengen ze vaak wel het probleem duidelijk over het voetlicht.
Zolang ook voor zijn actie geen groter draagvlak ontstaat en de desastreuze gevolgen van de totale vrije markt in het vervoer door de meerderheid van de schippers als onontkoombaar worden geaccepteerd, zal de crisis gewoon moeten uitzieken en zullen de meeste mooie plannetjes weinig effect sorteren. Laten we dan maar hopen dat de voorspellingen over de lange duur van de huidige crisis in de binnenvaart overdreven zijn, want anders…
Er was altijd een aparte plaats ingeruimd voor het transport binnen de Europese Gemeenschap. Waar is het inzicht dat er was ten tijde van het Verdrag van Rome, ineens gebleven?
Ook zonder expliciet crisisbeleid zijn er natuurlijk mogelijkheden. In 1933 zat men midden in de crisis en ook 1975 was voor de binnenvaart geen jaar om over naar huis te schrijven. Toen ging de vrachtprijs wel omhoog.
Het water staat velen aan de lippen, maar waar een wil is, is een weg.
Sterkte alle ex-collega’s c.q. concurrenten.
Ik voel me nog altijd schipper.
Niek Deen,
Catharina II (pensioengenieter)
P.S. Mocht iemand onder u de behoefte gevoelen om te reageren doet u dat dan a.u.b. niet onder pseudoniem, dat is voor iedereen en dus ook voor de verantwoordelijken voor het beleid een stuk duidelijker.
reageren kan door te mailen naar [email protected].
