Europa moet het zelf maar regelen, was de boodschap van Obama aan onze premier. In 1939 begon in Europa een oorlog. “De VS zal alles doen om daar buiten te blijven”, verzekerde de president van de VS vastbesloten. Luchtvaartpionier Charles Lindbergh maakte het nog bonter. “We hebben niks met Europa te maken en dat zal altijd zo blijven.” Hij kon het weten, hij was er geweest.
Twee jaar later haalden de Japanners president Rooseveld over om mee te gaan doen aan die oorlog, die uiteindelijk mede dankzij de Amerikanen werd gewonnen, waarmee de weg werd vrijgemaakt voor de (westerse) wereld om naar een weergaloze welvaart te groeien. Ik had van Obama meer historisch bewustzijn verwacht. Wat voor drama staat ons te wachten voordat een wereldwijd probleem als de economie ook wereldwijd wordt aangepakt?
Het verleden heb ik altijd interessant gevonden. Als je de krant openslaat, dan gaat het over Syrië, Egypte, Griekenland, Italië. De bakermat van onze beschaving roert zich. Nee, niet de Binnenvaartkrant natuurlijk. Daarin gaat het over zakelijke, meestal positieve, interessante, technisch hoogwaardige zaken. Precies, de binnenvaart. In onze krant wordt in het jaaroverzicht van 2011 de lezer nog maar eens om de oren geslagen met zeker vier nieuw uitgevonden schepen, elk volkomen uniek in zijn ontwikkeling.
Oude Egyptenaren hadden eens moeten weten wat er in het verschiet lag. Maar ik heb niet de indruk dat die lui erg met de toekomst bezig waren. De nieuwe Egyptenaren en de andere bewoners van de tegenwoordige landen rond de Middellandse Zee trouwens ook niet. Ze zijn vooral met zichzelf en met het heden aan het worstelen. Wij denken tegenwoordig dat we de toekomst kunnen maken zoals we willen maar je kan hooguit zorgen dat je voor volgende generaties niet zo’n bende achterlaat. Voor de rest is het aan hen om er iets leuks van te maken, of een nog veel grotere bende. We kunnen ons nu beter beperken tot nu, dat is voor de meesten al ingewikkeld genoeg.
Ik wens jullie allemaal het beste deze dagen en ook in het nog maagdelijke jaar 2012. Een klein beetje vooruitkijken mag natuurlijk wel. We heten niet allemaal Charles Lindbergh.
Michel Gonlag
