We zijn onderweg naar een schip dat er nog maar drie reizen heeft opzitten. De laatste kilometer langs het Pontwert in Duisburg-Ruhrort leggen we te voet af en aan de turquoise gekleurde boeg en het rode dek zien we dat we naar het goede schip koersen. Het is het mts Shenandoah dat kort daarvoor is afgemeerd langs de kegelplaats aldaar.
De lessenaar.
Roland Schnoering heeft zijn schip toch nog wat verhaald. “Om de satellietontvangst te optimaliseren”, zegt Roland. “Er zat precies een dikke boom in de weg.” In de woning worden we verwelkomd door Rolands partner, tevens volledig gepatenteerde tweede kapitein Chantal Schmutz. Met haar goede hand gaat ze een echte filterkoffie voor ons maken. Met haar andere hand is het uiteindelijk goed afgelopen maar het had niet veel gescheeld of ze had een paar vingers verspeeld toen ze enkele dagen terug een vervelende kennismaking had met de autokraan. Chantal wil er niet teveel bij stilstaan en praat er niet meer over. Chantal spreekt naast haar Franse moedertaal Duits. Roland Schnoering is geboren in Straatsburg en spreekt naast accentloos Nederlands ook Duits en Engels. Nederlands wordt onze voorkeurstaal voor die middag.
Tankvaart
Schnoering vertelt ons dat zowel zijn grootouders als zijn ouders altijd met de tankvaart hun brood hebben verdiend. Ze voeren op spitsen door heel Europa en Roland doet niet anders. Roland heeft zijn schooltijd doorgebracht bij zijn grootouders in Straatsburg en zodra hij kon is hij na zijn school gaan varen. Dat mocht in die tijd op zijn 14e. Op zijn 28e jaar werd hij ingeschreven als zelfstandig ondernemer en kocht in de markt zijn eerste eigen schip. Het was een Straatsburgse spits met de alles zeggende naam Tennessee. Zijn tweede schip was de Nordling, eveneens een spits. Zijn derde schip kocht hij van Van Ommeren Tankrode GmbH in Hamburg. Het droeg de naam Wolferode die door Schnoering werd gewijzigd in Shenandoah, een naam die verbonden is aan Indianen en ongeschonden natuur. Op de glazen toegangsdeur naar de woning schittert een ets van een in traditionele veren gestoken Indiaans opperhoofd. Roland heeft zes jaar met dat schip gevaren waarna het werd verkocht en hij het pad van het zelfstandig ondernemerschap een tijdje heeft verlaten. Hij voer enkele jaren passagiersvaart en voor Van Ommeren.
De hefbare stuurhut.
Daarna heeft hij voor het eerst aan een nieuwbouw gedacht. Zijn oog viel op een ontwerp van Inec waarvan hij vond dat er eigenlijk niets aan veranderd moest worden, behalve de naam van de motor die in het aanvankelijk bestek was vermeld. Roland had uitstekende ervaringen met zijn MTU-motor van zijn laatste schip. Gelukkig kon dat worden aangepast, er moest alleen nog even worden gestreden over de kleur: de voorkeur van Roland ging uit naar Ferrarirood. Ook dat is allemaal keurig geregeld, verchroomde klepdeksels zorgen voor een finishing touch. Het schip is turnkey afgenomen van de werf in Apatin in Servië. We begrijpen dat Chantal en Roland over het moment van aflevering een andere voorstelling dan de Apertinen hadden. Waar ze het wel over eens zijn is de uiteindelijke kwaliteit die geleverd is.
Oplevering
De Ferrarirode MTU.
De complete oplevering van het schip vond enkele weken terug plaats. Na een beloodsing tot Regensburg hebben Chantal en Roland het schip vanuit Servië naar Marktheidenfeld am Main gevaren. Voor de deur van het hotel-restaurant Mainblick is het schip daar tegenover familie en een grote vriendenkring gedoopt en ingezegend. Het werd een stralende en onvergetelijke dag. Als je de omschrijving helemaal sluitend wil maken, moet er zelfs nog een onvergetelijk stuk van de eerste uren van de volgende dag bij worden opgeteld.
Beide kapiteins kennen het schip ondertussen goed en zijn er blij mee. Het telt 1734 ton, is goed voor een volume van 1876 m3 dat verdeeld is over vijf centertanks. De afmetingen zijn 86.00 x 9.60 x 3.35. Afhankelijk van het ballasten bedraagt de kruiplijn 4.10 tot 5.10 meter. Zowel op de twee grote pompen met een capaciteit van 400m3 per uur als op de strippenpompen komen we de naamplaatjes tegen van Kampers. Die naam is ook verbonden aan het stuurhuis met bijbehorende hefkolom. Als we samen met Roland afdalen naar de machinekamer doen we dat met een zwaai
van onze benen over de binnen het ADNR voorgeschreven 50 centimeter hoge drempel. Beneden zien we de Ferrari rode MTU type 12W4000M53 met verchroomde kleppen. Zoals Roland gewend is heeft hij naast de MTU een C.C. Jensen separator laten opstellen. De computergestuurde MTU is goed voor 1550PK bij een toerental van 1600. Afhankelijk van belading en vaargebied heeft Roland in zijn log snelheden uitgelezen die variëren van 16,7 tot 23 kilometer per uur. Binnen het certificaat mag het mts Shenandoah op de Verhaar Omega boegschroef varen. De generatorset levert via een John Deere maar liefst 625 kVa waarmee een vaarsnelheid bereikt kan worden die boven de zes kilometer per uur ligt. De andere generatorsets leveren 260kVa, 72 kVa en 35kVa.
Chantal voorziet ons nog van een tweede rondje koffie in de woning waar ook nog voldoende plaats is voor Rolands kantoor. Ondanks de grote woonruimte herken je daarin de gezelligheid van spitsenvaarders. Na een ruime hoeveelheid zaterdagmiddag steigerpraat hebben we afscheid genomen van twee sympathieke mensen die we veel succes wensen met hun eerste nieuwbouw. Voor hun dienstverlening aan Lehnkering kennen ze geen beperkingen in het vaargebied dus u zult het schip altijd een keer in uw vizier krijgen.
(Hans Heiligers)
