Beste Kamerleden,
Ik heb met genoegen kennisgenomen van alle argumenten die de heer Verberk ons heeft aangereikt om niets te hoeven doen. Met de benoeming van de ambassadeur heeft zijn geestelijk vader Camiel ons tenminste één koppijndossier minder nagelaten. Als een waar ambassadeur heeft Arie ons land goede diensten bewezen. Hij heeft wel (behoorlijk) wat geld gekost maar dat heeft zich dubbel en dwars terugbetaald. Alle plannen voor crisismaatregelen in de binnenvaart van tafel.
Niet dat het moeilijk is om in de binnenvaart tweedracht te zaaien, maar nu lijkt het alsof ondernemers en organisaties het allemaal aan zichzelf te wijten hebben. Een briljante zet, als je het mij vraagt.
Het was kantje boord. De binnenvaart begon de laatste tijd wel een erg grote mond te krijgen. Met dat gezeur over duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen – argumenten die natuurlijk feitelijk onweerlegbaar zijn, maar wat koop je daarvoor? – leek het verdorie wel alsof we die lui serieus moesten gaan nemen. Mooi dat Arie de sector even vakkundig terug in de hoek heeft getrapt. Het trucje van de jaren ‘80 werkte gelukkig weer: steun de binnenvaart met cursusjes in ondernemerschap en de schippers gaan vanzelf denken dat ze dat nodig hebben. Ik ben dol op oplossingen voor niet bestaande problemen.
We hebben er trouwens zelf ook één bedacht: we ondersteunen de verkoop van LNG bij bunkerstations. Kost een paar ton voor een haalbaarheidsonderzoek, dat uitwijst dat er nog te weinig schepen gebruik van zullen maken. Een inkoppertje toch? En dan nog wel in het kader van duurzaamheid, dat kan niet stuk. En ik kan weer jarenlang op elk verzoek om geld zeggen dat de minister die cursusjes en onderzoekjes ruimhartig gefinancierd heeft. Ik ben natuurlijk niet voor niets minister geworden, ik vind het zalig om catchphrases uit te kramen en sta al voor de spiegel te oefenen. Alles is primair de verantwoordelijkheid van de markt. En daarmee uit. Steun aan de binnenvaart maar wel met de hand op de knip.
Groetjes,
Jullie aller Melanie
