Wat is het toch vervelend om gelijk te krijgen. Nou kan het ineens wel. Zwavelzuur in de rivier laten lopen. In de twintiger jaren was Duitsland het pinakel van wetenschap. The place 2B. Vele wetenschappers waren joden en ontsnapten op tijd of werden weggejaagd door de nazi’s. Het is sindsdien niet meer goed gekomen met de Duitse wetenschap, want kennelijk wist niemand medio januari daar dat zwavelzuur geen gif is en dat dus zelfs meer dan 2.000 ton ervan geen milieuramp veroorzaakt. Het is raadselachtig waar de waterstofdamp vandaan is gekomen in de tanks, maar het zou me niets verbazen als het een dekmanteltje was om het erger te laten lijken dan het was, om te verbloemen dat hier grote inschattingsfouten zijn gemaakt.
Dat er sneller materieel bij had moeten zijn om de Waldhof op z’n plek te houden, is natuurlijk waar, maar in feite is dat een afleiding van wat er werkelijk aan de hand was. Er zou een echt onafhankelijk (Europees) onderzoek moeten worden gedaan naar de gang van zaken achter de schermen. Wie is gaan lopen rondbazuinen dat hier een milieuramp dreigde? De aangekondigde ramp betrof waarschijnlijk eerder de maatschappelijke positie van personen die de scheepvaart hebben stilgelegd. En als je dan de macht hebt om die ramp af te wenden, dan doe je dat natuurlijk. De binnenvaart hoeft overigens deze zaak niet alleen aan te pakken. De ontvangers en verladers hebben ook schade geleden. Tijd om de handen ineen te slaan. Hier hebben we het over vele miljoenen schadevergoeding. Die kan de binnenvaart goed gebruiken.
Laat je niet met een kluitje in het riet sturen met beloftes dat het niet meer mag voorkomen. De Excelsior van vier jaar geleden heeft sowieso aangetoond dat dit loze kreten zijn. Los daarvan: deze stremming heeft zoveel impact gehad dat alleen beloven dat het niet nog eens gebeurt gewoon niet genoeg is. Bovendien zal een fikse schadevergoeding de verantwoordelijken leren dat ze in de toekomst er niet meer van weg kunnen lopen.
Michel Gonlag
