Waren we net van de zwavel in de brandstof af, wordt de hele scheepvaart geblokkeerd door een schip met zwavelzuur. Ik ben maar eens bij een chemica te rade gegaan. Misschien geen gek idee voor de mensen die proberen de Rijnvaart vlot te trekken om dit ook te doen. Het is immers een chemisch probleem. Die zwavelzuurtanker Waldhof ligt niet echt in de weg, het is alleen riskant dat de tanker instabiel raakt en breekt, waardoor grote hoeveelheden zwavelzuur in het milieu kunnen komen. Het gevolg zou zijn dat de rivier zuur wordt, en dat kan een milieuramp betekenen.
Maar zwavelzuur is in feite vrij eenvoudig te neutraliseren, door natronloog toe te voegen. Wel flink wat, want je hebt tweemaal de hoeveelheid natronloog nodig bij één hoeveelheid zwavelzuur. Maar natronloog is een restproduct bij de productie van chloor en wordt doorgaans gewoon geloosd, schijnt vrij onschuldig te zijn in water.
Wat gebeurt er dan precies? vraagt u zich natuurlijk af. Dan ga ik nu iets doen dat je nooit moet doen als je wilt dat mensen je stukje lezen, maar het is verdraaid interessant. Ik ga namelijk formules gebruiken.
Zwavelzuur is H2SO4. De twee waterstofatomen (H) zijn positief geladen, de ene molecuul sulfaat (SO4) is dubbel negatief geladen (als tegenwicht voor de twee waterstofatomen). Natronloog is NaOH, waarbij 1 atoom natrium (Na) positief geladen is en 1 molecuul waterstofoxide (OH) negatief. De negatieven en positieven binden aan elkaar. De negatieve waterstofoxide en de positieve waterstof vinden elkaar gemakkelijk en vormen H2O (water). Natrium bindt zich aan de sulfaat en vormt Na2SO4. Dat is zout. Geen keukenzout, maar het doet de natuur geen pijn.
Michel Gonlag
