Binnenvaartambassadeur Arie Verberks advies van 2010 was niet echt zijn levenswerk, maar voor de binnenvaart van toen een handleiding voor een betere toekomst. De schippers hielden zich maar beter aan Verberks handleiding, anders hoefden ze in de toekomst niet meer op zijn sympathie te rekenen. “Als deze kans nu niet gegrepen wordt, dan wens ik geen krokodillentranen te zien als de sector door een volgende crisis hard wordt getroffen.”
Heeft de binnenvaart zich braaf laten leiden door de bescheiden ambassadeur? Hij bood een leidraad voor structuurverbetering op de lange termijn. 2010 was het dieptepunt van de crisis en op de korte termijn was de binnenvaart niet te redden. Crisismaatregelen waren voor de binnenvaart niet weggelegd. “Het mag niet, men wil niet en het is niet nodig”, aldus een montere Verberk in zijn advies, daarmee alle plannen voor oplegregelingen en capaciteitsbeheersing van tafel vegend.
Om zich te pantseren tegen toekomstige crises kreeg ‘de binnenvaart’ geld voor een transitiecomité. Dat comité kreeg van de ambassadeur een checklist van tien punten waar in onderlinge samenhang aan moest worden gewerkt. Eén daarvan was dat alle bestaande clubs aan een uitvoeringsorgaan mandaten moesten afstaan. Verberk geloofde niet dat die clubs binnen afzienbare tijd zouden fuseren. “Niet realistisch en niet effectief.”
‘Niet effectief’ was wel een interessante observatie van de ambassadeur, temeer omdat het transitiecomité vervolgens jarenlang alles uit de kast haalde om juist dat te doen.
Niet dat Verberk zich te veel had verdiept in de geschiedenis van de binnenvaart. Volgens hem was de binnenvaart tot 2000 verenigd in Binnenvaart Nederland dat door verschillen van inzicht uiteen was gevallen. Dat BN nooit verder was gekomen dan de tekentafel was hem even ontgaan. De toekomst lag hem beter. Waarschuwend zei hij: “Ik wil voorkomen dat goede, welwillende personen, die de sector hard nodig heeft, gaan afhaken en daarmee de effectiviteit juist verder wordt ondermijnd in plaats van vergroot.” De rest van zijn toekomst is geschiedenis, zullen we maar zeggen.
De rest van de checklist was vooral aan de markt gericht. Meer professionalisering (?) en werken aan duurzaamheid, innovatie, transparantie, samenwerking (hoera!) en diversiteit van de vloot. Terugkijkend was zijn advies dat (door Camiel en later door Melanie) beoogd was om een ommekeer in de binnenvaart te bewerkstelligen, meer een momentopname van wat al gaande was.
Zijn onderzoek had zich kunnen beperken tot een paar jaargangen Binnenvaartkrant. Het was eigenlijk om te huilen. Maar denk erom: geen krokodillentranen!
