“Varen is mijn passie”, vertelt Dick Griffioen. Na meer dan een kwart eeuw varen voor anderen – in loondienst en als ZZP’er – vaart hij sinds kort voor het eerst op zijn eigen schip. En dan direct op een gloednieuw schip. Bij GS Yard onder de rook van Groningen liet hij een 110 meter lange en 11,45 meter brede Sunrisetanker bouwen.
Op de boeg prijkt Griffioens eigen achternaam. “Dat leidde al tot wat verwarring”, gniffelt de goedlachse kapitein-eigenaar. “Want het komt natuurlijk niet elke dag voor dat de achternaam van de eigenaar ook de scheepsnaam is. Er zijn al mensen geschrokken omdat ze dachten dat ze een fout hadden gemaakt. Maar mijn achternaam heeft ook nog een andere betekenis: die van grijpvogel.” Dit
hybridisch fabeldier uit de Griekse mythologie symboliseert de heerschappij over twee rijken: de aarde en de lucht.
Opbouwen
“Als ZZP’er verdien je misschien goed, maar je bouwt natuurlijk niks op”, vertelt Griffioen over zijn motivatie om dit schip te
laten bouwen. “Met een eigen schip hoop je wat over te houden als oudedagsvoorziening. Maar de belangrijkste reden voor dit nieuwbouwproject is absoluut dat zelfstandig kapitein-eigenaar worden voor mij een jarenlange droom is.”
“Ik heb vele jaren ervaring en mijn eigen visie op de scheepvaart. Die visie wil ik graag in de praktijk brengen op mijn
eigen schip.”
Dick Griffioen groeide op in een scheepvaartgezin. Zijn ouders voeren op de sleepboot Juturna. Zelf stapte Griffioen in 1987 aan boord. Hij begon als lichtmatroos bij Europese Waterweg Transporten (EWT) in Zwijndrecht, in 2005 overgenomen door rederij
ThyssenKrupp Veerhaven. In de duwvaart met ijzererts en steenkool tussen ARA en Duisburg werkte Griffioen zich in achttien jaar op van matroos tot kapitein.
In 2006 stapte hij over op koppelverband Century om met drie bakken met kolen en zand te gaan varen op de Bovenrijn. Ook was hij nog enige tijd kapitein op de Smalstrans Kraaienberg van Smals. In de crisistijd kwam hij terecht in de Moezelvaart, op koppelverband Paris.
Daarna kwam hij voor het eerst terecht op een tanker. Als zelfstandig kapitein voer hij vervolgens op de tankers Evidence en Excellence. De overstap van duwers en koppelverbanden naar de tankvaart beviel Griffioen uitstekend: “Ik vond het werk in de dagelijkse praktijk erg leuk en de economische perspectieven in de tankvaart zijn prima.”
Sunrise
Het gevoel thuis te horen in de tankvaart en de langgekoesterde wens om ooit nog eens met een eigen schip te varen zetten Griffioen
aan het denken. Hij praatte er wel eens over, onder meer met zijn laatste werkgever. “Die had bij GS Yard een schip laten bouwen. Hij was lovend over de werf en bracht mij in contact met de werfeigenaren Christian Hochbein en Daniel Gausch.”
De eerste contacten waren goed, een prima basis om samen een nieuwbouwproject aan te gaan. Maar wat bij Griffioen vooral de doorslag gaf was het Sunriseconcept van GS Yard: de combinatie van gebruik van lichtgewicht staal en een uitgekiend ontwerp – vooral van het onderwaterschip – zorgen voor de zeer aantrekkelijke verhouding laadvermogen-verbruik.
Die zeer gunstige verhouding wordt daarnaast bewerkstelligd door de voortstuwing: in de ruim opgezette machinekamer staan twee Volvo Penta D16 hoofdmotoren van 750 pk per stuk. Totaal slechts 1.500 pk op een tonnage van 2.630, geijkt bij een diepgang van 3,07 meter.
Zowel qua tonnage als qua verbruik presteert deze 110-meter Sunrise aanzienlijk beter dan de meeste schepen van vergelijkbaar formaat. “Met name bij laag water zijn de prestaties van dit schip opvallend goed”, zegt Griffioen. “En een bijkomend voordeel van de lichte motoren zijn de lage onderhoudskosten. Moet er in de toekomst eens een motor worden vervangen, dan kan dit heel snel en eenvoudig. Stilliggen hoeft dan nauwelijks.”
Instrument
Zijn passie voor varen leidde niet tot een uniek scheepsontwerp. Griffioen koos heel bewust voor het kant-en-klare Sunrise-type: “Ik ben hartstikke trots op dit schip. Maar het schip is voor mij toch vooral een instrument. Het schip is er om een goed belegde boterham mee te verdienen. Daarom heb ik vooral gelet op de economische prestaties. En die zijn uitstekend.”
Opvallend aan boord is dat de kleinste van de twee scheepswoningen de kapiteinswoning is; de grootste woning is voor het personeel. “Ach, ik ben alleen en dan heb ik al die ruimte niet nodig. Zo hebben onze medewerkers met elkaar een mooie, ruime
woning. Mijn zoon Gilian zit op de Maritieme Academie in Harlingen, maar of hij ooit bij mij aan boord stapt, weten we nog niet.”
Dubbel leidingwerk
Het grootste verschil met eerdere 110-meter Sunrisetankers is dat dit het eerste exemplaar is dat is uitgerust met dubbel leidingwerk. Griffioen koos hiervoor in overleg met zijn bevrachter Stetra uit het Duitse Ludwigshafen.
“Hiermee kunnen wij flexibeler varen met kleinere partijen. De richtlijnen voor ontgassen zijn de afgelopen jaren al veel strenger
geworden en wij verwachten dat de restricties in de toekomst alleen maar verder zullen toenemen. Het dubbel leidingwerk is kortom
gericht op onze bedrijfsvoering in de toekomst.”
Griffioen bleef de eerste maanden van de bouw gewoon varen. In zijn vrije weken was hij vaak op de werf om te helpen bij de bouw. De laatste weken was hij continu bij GS Yard aanwezig om de afronding zelf mee te maken.
“De samenwerking met het team van GS Yard, en in het bijzonder afbouwbegeleider Willem Heres, is mij prima bevallen. Het was mijn eerste nieuwbouwproject en wie weet volgen er meer. Want zoals ik al zei: dit schip is voor mij niet meer dan een economisch productiemiddel. En voor een goede prijs is alles te koop.”
