Tijdens de viering van het 40-jarig bestaan van de ESO op 28 september stond voorzitter Christiaan van Lancker stil bij enkele mensen uit de begintijd. Speciale aandacht was er voor oud-voorzitter Frans Pevernagie. Hij heeft zich sinds de oprichting in 1975 ingezet voor de Europese Schippers Organisatie. Na 40 jaar nam hij afscheid.
Niet alleen bestuurlijk, maar ook ondersteunend en facilitair was Pevernagie actief voor de organisatie. Zo vervulde hij, ondanks zijn hoge leeftijd, tot voor kort de rol van tolk. Van Lancker memoreerde dat die functie goed samenging met de bruggenbouwfunctie van zijn voorganger: ‘Hij zette zich er niet alleen voor in dat de mensen elkaar letterlijk konden verstaan, maar ook figuurlijk.’
Door dik en dun
Frans Pevernagie was niet eens schipper. Hij werkte – als vakbondsman – bij de Belgische posterijen. In het gebouw waar hij werkte, aan de Bisschoffsheimslaan 36 in Brussel, hield de ESO vanaf de oprichting lange tijd kantoor.
Pevernagie was van 1987 tot 1990 voorzitter en vervolgens – van 1990 tot 1992 – de eerste secretaris-generaal van de ESO. ‘Hij heeft de ESO door dik en dun gesteund’, aldus Van Lancker. Uit dank ontving Pevernagie een wijnpakket. Van symbolische waarde was het ESO-bordje met zijn naam, dat 40 jaar dienst heeft gedaan.
Ziek van onafhankelijkheid
In zijn dankwoord had Pevernagie nog een advies voor de varende beroepsgroep, aansluitend bij het thema van het jubileumcongres: het zelfstandig ondernemerschap in de binnenvaart. ‘De mensen zijn ziek van onafhankelijkheid. Ze zouden meer moeten samenwerken. Daar heb ik binnen de ESO ook altijd naar gestreefd.’
