Mooi van Erik van Toor dat hij als directeur Kantoor Binnenvaart het boetekleed aantrekt. De branchevertegenwoordigers zouden niet genoeg aansprekende resultaten boeken. Dat zou de reden zijn dat slechts een derde deel van de schipperondernemers meebetaalt aan hun vertegenwoordiging.
Ja logisch dat die lui niet kunnen presteren, ze krijgen gewoon te weinig steun uit de branche. Zo zou je kunnen redeneren. Het laatste deel klopt. Ze krijgen te weinig steun. In dat opzicht is het een kip-ei situatie (wat was er het eerst?), want ze presteren pas beter als ze meer steun krijgen en ze krijgen volgens deze redenering dus geen steun als ze niet beter presteren.
Dat eerste – ze presteren te weinig – klopt echter niet, lees Eriks betoog er maar op na: een lange lijst van successen en succesjes (hoewel sommige puntjes misschien wat arbitrair zijn, maar dat doet er hier even niet toe). Dat boetekleed is gewoon niet terecht en die niet-bij-een-organisatie-aangesloten schipperondernemer heeft zeer waarschijnlijk andere motieven om niet bij te (willen) dragen aan de branchevertegenwoordiging. De vraag is namelijk als de organisaties zonder zijn steun wel tot in zijn ogen aansprekende resultaten komen, hij dan wel lid zou worden. Waarom zou hij? Ze doen het immers prima zonder zijn steun? Het is wat de Engelsen noemen een ‘no-win-situation’, want het tegenovergestelde – het uitblijven van aansprekende resultaten – was aanleiding voor dezelfde conclusie. Deze man (of vrouw) is dus een hopeloos geval, afgezien nog van wat die aansprekende resultaten nou eigenlijk zijn: vrachtprijsverhoging, meer lading, gratis gasolie?
Maar ja, bestaat de binnenvaart voor tweederde uit hopeloze gevallen? Dat is toch moeilijk voor te stellen. Ik vrees daarom dat er heel basale motieven zijn om je niet te laten vertegenwoordigen. Onverschilligheid, luiheid, onbetrokkenheid, lethargie, fatalisme. Mooie woorden voor lelijke eigenschappen van onmiskenbaar kostbare, waardevolle mensen.
Hoort wie het zegt, ik ben ook nooit lid geworden van de bond van journalisten. Ik dop mijn eigen boontjes wel, dacht ik altijd. En dat zal ook wel bij veel schippers meespelen. Het zijn zelfstandige ondernemers met de klemtoon nog steeds een tikkie teveel op ‘zelfstandige’. Een subtiele accentverschuiving naar het ondernemerschap zou geen kwaad kunnen.
Michel Gonlag
