Asbest heeft sinds de jaren tachtig een vreselijk nare bijklank van kankerverwekkend te zijn. Daarvoor was het heel lang een dankbaar, goedkoop brandveilig onderdeel van bouwwerken en bouwmaterialen. Zo’n typisch voorbeeld van het ongelijk van mensen die zeggen: het is altijd zo geweest dus het is goed. Asbest is dus niet goed. Niet omdat het giftig is, maar omdat de vorm van de asbestvezels niet goed door het lichaam kunnen worden verwerkt als je het (in grote hoeveelheden langdurig) inademt. Die vezels maken door hun vorm iets los in je lichaam waardoor je inderdaad kanker krijgt of andere akelige ziekten. Met hierover op www.asbest.nl (onder andere over Karel de Grote, die zijn asbest tafelkleed na de maaltijd in het vuur gooide).
De publicatie in de Binnenvaartkrant over asbest op binnenvaartcasco’s maakt ook iets los.
Werfdirecteuren durven hun handen er niet voor in het vuur te steken dat geen asbest aanwezig is op de nieuwe casco’s. Oud-technisch inspecteur Cees de Lange windt daar geen doekjes om: “Wat een onzin. Een kaal casco dat uit China komt, is echt kaal. Er zit niets op waar asbest in kan zitten.”
Of ik even met hem aan boord wilde gaan om dat te checken.
We bezoeken een nieuwbouwtanker, althans dat moet het worden, want wat daar ligt, is natuurlijk een kaal casco. Nou, niet helemaal kaal, maar dat komt omdat de werf zogauw het gevaarte voor de kant ligt, onder handen wordt genomen door de mensen die daar werken. En we gaan er vanuit dat Nederlanders eenvoudig nooit ergens nog asbest in verwerken. Het is verboden, en het is ook domweg gevaarlijk. Maar er zijn dus al wat kleine modificaties door Nederlanders geweest. Nadere inspectie toont aan dat dit wel meevalt.
De ‘inspectie’ begint in wat de woning moet worden. Inderdaad alleen kaal staal, met in het midden nog wat steunbalken, om vervorming van de woning tijdens het hijsen van het casco te voorkomen. De wanden zijn bezaaid met erop gelaste bevestigingsijzers voor de isolatie. Duidelijk dat er nog geen isolatie is bevestigd, dus ook geen asbesthoudende stoffen. We dalen af in de reusachtige machinekamer van het nieuwe schip. Een balzaal (niet echt om te dansen, want dan breek je gegarandeerd je nek), want het is een schip van 135 bij 17 meter. Nou, daar zijn genoeg plekken waar je asbest zou kunnen vermoeden. De talloze openingen in de wanden en vloer voor de opslag van gasolie, smeerolie, drinkwater, voor de beunkoelers en afgewerkte olie zijn donkere gaten waar wel enige behendigheid nodig is om erin te kijken en te checken of er geen zachte materialen zijn verwerkt. Het enige dat we aantreffen, zijn rubber pakkingen bij enkele deksels en wegens het verven afgeplakte rubber steunen waarop de woning rust.
De binnenkant van de achterpiek zit dik in de verf, maar verder geen zachte bestanddelen, alleen doorvoerringen voor de ankerlieren.
Aan dek controleren we de dubbele wand, waar duidelijk alleen stalen constructies zichtbaar zijn. De rechtlijnige structuur wordt er slechts onderbroken door de hemelwaterafvoerpijpen. Een nieuwe trunkdeksel (aangebracht in Nederland) wordt geopend om in de tank te kijken, waar niets dan metaal te zien is.
Het dek zelf is recht toe recht aan staal en een blik in de kofferdam leert dat daar ook louter stalen constructies zichtbaar zijn. De ankerbak zit goed in de verf, en de ankerbuizen vertonen ook geen schijn van mogelijk verstopte asbest of iets dergelijks. Tenslotte blijkt in de voorpiek ook geen enkel zacht bestanddeel te vinden te zijn. Alle tanks zijn leeg, zonder tankdop, zullen we maar zeggen. Verbindingen tussen ballasttanks heb ik ook niet aangetroffen. Nou, ik kan dus niet aanwijzen waar ergens asbest zou kunnen zitten op een nieuwbouwcasco. Ik ben natuurlijk geen inspecteur, maar Cees de Lange heeft mij overtuigd.
Reageren? Mail dan naar [email protected].
