“Dit is een héél bijzonder schip.” John van de Wijgaart zegt het zonder blikken of blozen als hem gevraagd wordt welke innovaties op de Maryland zijn toegepast, de nieuwbouwtanker die eind november in de vaart kwam. Daarna lacht de directeur van Wijgaart Shipping breeduit: “Nee joh, het is een gewoon schip. Gewoon met diesel voortgestuwd – we hebben geen batterijen, geen waterstof. Terug naar de basis.”
Maar dan laat hij er alsnog op volgen: “Het is een heel goed Rijnschip. Lichtgewicht. We denken bij een diepgang van 1,25 meter nog steeds goed te kunnen varen. Dan kan het schip nog 417 ton meenemen. Door de klimaatverandering krijgen we steeds meer met extreme waterstanden te maken. Als het extreem laag water is en je kan dan toch nog wat meenemen, dan ben je wel onderscheidend.”
Andere tanker opzij
De Maryland is 135 meter lang en 11,45 meter breed. Het volle laadvermogen is 4.195 ton, verdeeld over elf tanks. Het schip gaat met minerale oliën varen. Maar het kan met de gecoate tanks en andere voorzieningen (tracing, ketel en dergelijke) eenvoudig switchen naar lichte chemicaliën.
De proefvaart was op vrijdag 21 november. “Die ging super”, zegt John. “Of beter: gewoon geslaagd, zoals het hoort. Ik heb best wel vaker proefvaarten gedaan, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat het niet goed was. Je hebt soms wel wat puntjes die je nog even na moeten lopen, maar dat was nu niet zo.”
Tijdens de tests op het Vuile Gat voer de Maryland onder meer met de North Carolina, een andere tanker uit de vloot van Wijgaart Shipping, opzij. “Zodat we nu een certificaat hebben dat je een ander schip mee mag nemen. Handig want het komt weleens voor dat er in Mainz een casco ligt voor ons. Dan is het wel lekker als je dat zelf mee kan nemen.”
Amerikaanse staten
Met de Maryland komt de vloot van Wijgaart Shipping op achttien schepen: elf tankers en zeven drogeladingschepen. De naam past in de traditie van de rederij. Vrijwel alle schepen dragen de naam van een Amerikaanse staat. “Dat is ooit begonnen toen we ons tweede schip lieten bouwen; dat was de Nevada. En daar is eigenlijk een beetje mee begonnen. In 2009 kregen we drie nieuwbouwschepen: de North Carolina, South Carolina en Amazone.”
Ms Amazone was de laatste die niet naar een staat in de VS is genoemd.
“Toen is het idee ontstaan om voortaan helemaal op de Amerikaanse staten over te gaan. “Dat vind ik ideaal. Ik heb gewoon een lijstje liggen met alle vijftig staten. Bij nieuwbouw leggen we dat lijstje we op tafel en daar kiezen we uit. Ik doe het bedrijf samen met mijn broer en mijn dochter, en m’n stiefzoon zit ook al mee in de zaak. We hebben geen discussies over naar wiens vrouw of dochter een schip vernoemd moet worden.”
Het casco is in Kladovo, in Servië gebouwd. Door de werf van Gebr. de Jong Shipbuilding Services. “We hebben gekozen voor een Oost-Europese werf omdat we daar meer in de cascobouw kunnen integreren. Dus daar zijn de pijpleidingen er al opgelegd, de fundatie voor de bunkergiek zat er al in, de boegschroef is daar ingebouwd, de ankerlieren en de autokraan hebben ze daar ook opgebouwd. Dat houdt in dat je eenmaal in Nederland bij de afbouw een stuk minder ijzerwerk hebt. Je hebt gewoon een heel mooi casco. En die jongens in Kladovo kunnen natuurlijk heel goed bouwen.”
Er zit heel veel roestvaststaal op de Maryland. Een bewuste keuze, maakt John duidelijk: “Het is een stukje onderhoudsvrij en het geeft ook een luxe uitstraling. Belangrijk voor je personeel. Aantrekkelijker. Als je goede arbeidsvoorwaarden hebt, betrokken bent bij je medewerkers, willen ze eerder bij je werken. Maar ook mooie schepen wegen mee. Als ik zelf zou moeten solliciteren, dan zou ik ook kijken waarop ik ging varen.”
Onder eigen regie
De afbouw gebeurde onder eigen regie, bij Scheepstechniek Drechtsteden. “Ze hebben er een kade van 160 meter en twee goede kranen. Bovendien is het hier in de buurt; ik ben er zo.”
Zusterschip Minnesota ligt daar nu ook voor de afbouw. Dat zijn de eerste twee van een serie van vijf. De Alabama, Alaska en Mississippi komen erachteraan.
“Waar we naartoe willen, zijn identieke schepen. Allemaal hetzelfde uitgerust; dan maakt het voor de bemanning niet uit op welk schip ze varen. In principe zou de kapitein in het stuurhuis niet meer kunnen zien op welk schip hij zit – alleen aan de papieren. Iedereen kan dan op elk schip uit de voeten, weet wat waar zit en hoe het werkt.”
“Drie schepen zijn 135 meter lang en twee 110 meter, maar de voor- en achterschepen zijn van allemaal identiek. Ze hebben hetzelfde stuurhuis, dezelfde hoofdmotoren, dezelfde pompen en ook dezelfde indeling, dezelfde keuken en zelfs dezelfde bank.”
Feest
Er was geen doop voor de Maryland. Volgend jaar zomer komt er een feest voor de eerste nieuwbouwschepen. Dan is ook de uitbreiding en verbouwing van het kantoor aan het Veerplein in Zwijndrecht klaar. “Een half jaar geleden kwam de buurman te koop. Dus ja, toen hebben wij besloten om dat te doen. Zo’n kans krijg je maar één keer in je leven.”
Het is een flinke verbouwing, die bovenop de toch al drukke afbouwperiode komt. “Maar het is de moeite waard. We krijgen beneden een simulator, om onze medewerkers te trainen. Met een kopie van de lessenaar die ook in de nieuwe schepen komt.”
Wellicht kan de opstelling in de toekomst ook voor bediening op afstand worden gebruikt. Daarover zegt John, met de hem kenmerkende nuchterheid: “Zover zijn we nog niet. Op de Maryland liggen al wel de kabels voor autonoom varen. Maar ik vind het nu nog te veel geld om de camera’s en dergelijke erop te zetten.”
