Let op NMa, fluistert de EVO, dat die EUBO-verbanden niet te groot zijn, de aangeslotenen niet te homogeen, niet te veel schepen uit één putje en niet te veel marktmacht krijgen. Kortom: goeie zaak, verbanden, maar wel opletten dat ze absoluut niet doen waarvoor ze werden opgericht: de vrachtprijs omhoog krijgen.
Anton – EUBO – van Megen dreigt ook met de NMa. Als de bevrachters namelijk geen gebruik maken van de verbanden, lijkt dat verdacht veel op onderlinge afspraken. De NMa krijgt het nog druk. Ik zie Steve Jobs al bij de Zürichtoren (de classy, snobby zetel van de NMa) aankloppen, omdat het publiek onderling heeft afgesproken geen iPods meer te kopen. De binnenvaart is kind aan huis in de Zürichtoren. Bevrachters vinden dat de Rabobank de verbanden niet mag steunen. Wat zou de NMa voor bezwaar hebben tegen een contract tussen twee private partijen?
De NMa luistert naar de EVO, want prijsverhogingen door onderlinge afspraken zijn zo’n beetje de raison d’être van de NMa. EVO en NMa zouden beter moeten weten. Spreken van monopolies in de binnenvaart is typisch de wet interpreteren ‘volgens de letter, niet volgens de geest’. Afkeer van monopolisten en trusts komt door het onheus gebruik maken van absolute marktmacht, concurrenten buitenspel zetten en prijzen fixeren, die de consument door de strot wordt geduwd, waardoor puissante monopolisten zich verder verrijken ten koste van arme consumenten.
Rink-Jan Slotema van de EVO noemt consumenten de slachtoffers van de hogere vrachtprijzen in de binnenvaart. Maar als je goed luistert, hoor je de onderkoelde humor. Gelukkig maar, want je kan toch niet zonder in de lach te schieten beweren dat de samenleving ontwricht wordt als je anderhalve cent meer moet betalen voor een toch al overbodige flatscreen waarop de binnenvaart zich geen commercial kan veroorloven? Maar begrijpt de NMa die EVO-humor wel? Mensen zonder gevoel voor humor zijn meestal dom, zei wijlen Ton van Duinhoven. Je kan van de NMa-bestuursvoorzitter zeggen wat je wilt, maar hij vindt zichzelf niet dom.