Natuurlijk is de aarde een broeikas, maar de enige die daar echt last van hebben, zijn landen in Afrika die razendsnel opdrogen. De rest kampt af en toe met een overstroming. Pech gehad. De waarheid is soms hard, maar altijd beter dan alles maar onder het tapijt moffelen. Steun aan Afrika is zinloos, want als ze niet verhongeren, maken ze elkaar af om de olie onder hun bodem. Waar was dat broeikaseffect ook alweer door veroorzaakt?
In Europa hebben we niet eens een bodem. Tenminste niet in de putten waar we onze zuur verdiende miljarden in storten. Ook al doen we dat jarenlang, dan nog blijven we tot de sterkste economieën van de wereld behoren. De rijkdom zit namelijk niet alleen in de staatskas, die zit vooral bij de mensen thuis. Je zou het af en toe niet zeggen, maar de kracht zit in ons hoofd, in ons gedrag, ook in ons bezit en in hoe we met elkaar omgaan.
Om de status in de broeikas, sorry, in de binnenvaart helder te krijgen, vind ik het een meesterzet van de voorzitter van het Transitiecomité dat hij het meningsverschil over de keuze voor nieuwe huisvesting door de organisaties die middenin een fusieproces zitten, lekker op de spits drijft. Dat legt de contrasten bloot en weet iedereen waar hij aan toe is. Je kan dan een beetje bitter zijn over de lengte van de weg die nog moet worden afgelegd, maar je voorkomt daarmee teleurstellingen in de toekomst.
Waar heb ik het over? De organisaties aan het Vasteland willen verhuizen. Eind volgend jaar loopt het huurcontract af. Er spelen op dit moment twee opties voor nieuwe huisvesting. De nieuwe locatie aan de Waalhaven Zuidzijde – Port City II – en het voormalige Nedlloyd-gebouw aan de Boompjes, bekend als Willemswerf. Beide locaties hebben warme voorstanders. Waarom daar per se nu een beslissing over moet worden genomen, weet ik niet, want volgens mij is de kantorenmarkt een kopers(en huurders)markt en heb je de offices voor het uitkiezen.
Los daarvan is het een uitstekende stresstest voor het transitieproces. Theoretisch zou een eenvoudige oplossing zijn dat iedereen vertrekt naar de locatie van zijn voorkeur, maar ik vrees dat in de praktijk die optie niet bestaat. Daarvoor zijn alle clubs teveel vervlochten en zou dat het fusieproces niet bepaald vergemakkelijken. Dat maakt het extra spannend. Als de binnenvaartclubs hier netjes uitkomen, laten ze zien dat ze er echt aan toe zijn om een volwassen, gezamenlijke branchevertegenwoordiging te worden. Dan kunnen we ons bezig gaan houden met zaken die er toe doen. Het broeikaseffect bestrijden of zo.
Michel Gonlag
