Op het Charloisse Hoofd in Rotterdam staat sinds kort een opvallend gevaarte. Het is de sculptuur ‘Welland’ van kunstenaar Ruud Kuijer.
De onthulling was op woensdag 21 juni. Na een introductie door prof. dr. Paul Schnabel, voorheen directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau en nu voorzitter van de Stichting Buitenstaander, gaf de Nederlandse kunstenaar zelf een toelichting op zijn jongste werk. Kuijer (1959) is internationaal succesvol en vooral bekend van grote abstracte kunstwerken. Binnenvaarders kunnen hem kennen van ‘Waterwerken’: zeven betonnen sculpturen langs het Amsterdam-Rijnkanaal in Utrecht.
‘Gevonden voorwerp’
Vervolgens onthulde de Rotterdamse wethouder Said Kasmi (Onderwijs, Cultuur en Evenementen) een informatiebord dat uitleg geeft over ‘Welland’. De piramide-achtige, open constructie is vervaardigd van een ‘gevonden voorwerp’: de kooi die van 1989 tot 2016 een afsluiter van het gasveld Welland beschermde, op de bodem van de Noordzee. Die vroegere functie past helemaal bij de Rotterdamse haven, waar de overslag van olie en gas een groot deel van de ladingstromen uitmaakt.
“Rotterdam kent een traditie van robuuste sculpturen in de openbare ruimte. Vooral op Rotterdam Zuid is dat aanbod volop in ontwikkeling”, zei wethouder Kasmi. “Welland refereert op diverse manieren aan de rijke geschiedenis van onze stad en haven. Een sculptuur op een plek aan deze zijde van de Nieuwe Maas, die de identiteit van Zuid als haven en werkgebied extra markeert. Een sculptuur die een markant herkenningspunt vormt en een welkome aanvulling biedt op het cultuuraanbod van onze stad.”
Kijken, betreden en beleven
Ongeveer driekwart van originele, de zeer regelmatige constructie is weggesneden. Drie delen zijn als vorm uit de constructie gehaald: een bovenhoek, een benedenhoek en één van de vier palen. Alle open pijpen zijn afgedicht met een deksel waardoor het objecten op zichzelf zijn geworden.
Welland is een sculptuur om naar te kijken, maar ook om te betreden en te beleven. De maten van de pijpen en blokken verschillen sterk van elkaar. De compositie is zeer levendig. De drie delen zijn opnieuw geschilderd en teruggeplaatst in de originele structuur op betonnen sokkels.
