Hoewel we nog nooit op het kantoor van Uniworld Boutique River Cruise Collection in Los Angeles zijn geweest kunnen we er van uit gaan dat ze geen gebrek hebben aan decoraties. Uit alle lagen van de reiswereld vergaren zij al jaren achtereen de meest hoge onderscheidingen, zelfs in platina. Zij verdienden die uitzonderlijke waardering op veel manieren. Zoals voor de meest luxe rivercruiseline, voor de beste service, verblijven en diners aan boord en de beste excursies aan de wal. En het zou ons niets verbazen als er dit jaar nog ergens een plekje moet worden vrijgemaakt voor een diploma of plaquette voor het s.s. Catherine met daarop de vermelding “Best New Rivership 2014”.
Het imponerende stuurhuis waarin alle navigatie- en communicatie-bedieningsapparatuur uitstekend te overzien is. (foto Hans Heiligers)
Pas als we zeker weten dat projectmanager Eric Rietveld gereed is met deze ‘beste klus’ – zoals hij het zelf noemt – maken wij een afspraak voor een interview met hem. We ontmoeten hem op het kantoor van de Gerlien van Tiem waar we eerst Frans van Tiem de hand schudden en complimenteren met dit geweldige resultaat van zijn werf.
Het ‘s.s.’ staat voor superschip maar het had ook de afkorting kunnen zijn voor strak schip want dat compliment is zeker op zijn plaats. En dan hebben we het alleen nog maar over de buitenkant. Knap dat er nog steeds ontwerpers zijn die er in slagen binnen de voorgeschreven maatvoering van 135 x 11,40 x 2,05 meter toch weer een eigen uitstraling te creëren waarmee het schip zich van anderen onderscheidt. Dat laatste geldt natuurlijk niet voor het zusterschip s.s. Antoinette en zal ook niet gelden voor het nieuwe zusterschip s.s. Maria Theresa waarvoor de Gerlien van Tiem de bouwopdracht inmiddels in portefeuille heeft en waarmee de werf haar succes bij opdrachtgever Uniworld kan gaan prolongeren.
Diesel-elektrisch
Als we met Rietveld de film van de afbouw terugdraaien, komen we uit bij de bouw van het casco. Dat draagt het naamplaatje van de Groninger Shipyard en arriveerde vorig jaar juni langs de afbouwkade in Druten. Geheel volgens plan was het schip begin februari gereed om buitenom naar Frankrijk te worden verscheept in de richting van zijn nieuwe Zuid-Franse vaargebied langs de Rhone en de Saone.
De entree met de grote trappen en de ronde lift waarlangs een waterval stroomt.(foto Hans Heiligers)
Dat gebeurt met de submersible Osprey van OHT (223 x 44,50 meter). Hoewel wij ons steeds weer opnieuw afvragen wat je aan succesformules nog kan veranderen zien we op het s.s. Catherine veel zaken die we nog niet eerder zagen. Allereerst de aandrijving: die geschiedt diesel-elektrisch waarbij het spelersveld wordt gevormd door maar liefst zes identieke Caterpillars C18 Acert, generatoren van Stamford die ieder 460 kW voeding geven aan twee Veth Z-Drives en de boegschroefinstallatie van hetzelfde fabrikaat. Droste Elektro verzorgde de juiste verbindingen en dosering in het powertraject aan boord.
Waterval
Voor de afvoer van uitlaatgassen is gekozen voor een systeem van Discom. De reeds door selectieve catalytische reductie (SCR) verminderde uitlaatgassen verlaten voor het grootste deel hun weg onder de waterspiegel. Het systeem is volledig in hoogte verstelbaar tot de juiste match met de diepgang van dat moment en wordt tijdens de vaart gemonitord met de tegendruk van de motoren.
Als we later aan boord de volledige 135 meter een paar maal afleggen krijgen we een overweldigende indruk van de mooiste materialen en comfort van het schip. De entree met de grote trappen waartussen een ronde lift waarlangs een waterval stroomt, imponeert. Maar dat doet ook de wijze waarop alle navigatie- en communicatieapparatuur een plaats kreeg in het stuurhuis. Op een van de schermen zien we een mozaïek beeld van de ruim negentig camera’s die aan boord zijn. Op een ander beeld kun je alles aflezen wat voor controle van belang is, zoals het ballastsysteem. Dat is volledig vanuit het stuurhuis te bedienen en dat geldt ook voor de bijna 240 meter kantelbare RVS reling op het zonnedek. Een mooi staaltje van Sun Roestvaststaal.
Eén van de twee machinekamers (foto Hans Heiligers)
In de kamers van de gasten zien we dat zij het grote venster verticaal met een druk op de knop kunnen laten verdwijnen waardoor er één grote ruimte met de buitenwereld wordt gevormd. Met een druk op een andere knop verschijnt een hor dat de open ruimte volledig beschermt. En wanneer iemand zijn venster niet heeft gesloten terwijl er een bui losbarst: in het stuurhuis komen meteen alle openstaande vensters in beeld en worden automatisch gesloten.
Ramen
‘De blauw getinte kleur van alle daglicht doorlatende vensters is volledig identiek’, zegt Vivian Zoetmulder van Rafa. Die kleur was een idee van Uniworld en met de uitvoering van die wens heeft Rafa een geweldige prestatie geleverd. Rafa heeft bij de fabrikant geopteerd voor één grote cluster glas dat 1:1 dezelfde kleur en lichtdoorlating heeft. Dat is niet eenvoudig omdat de vensters op de verschillende plaatsen aan boord een andere dikte hebben. En om volledig in stijl te blijven met het glas hebben ze de borders (randen) van het glas niet uitgevoerd in traditioneel zwart maar ook in blauw. Dat deden ze eveneens met alle kitranden.
Overigens zijn alle aluminiumframes waarin het glas werd geplaatst tot stand gekomen binnen een joint-venture die Rafa met Alubouw de Mooij voor dit schip tot stand bracht. Anton van den Berg van Alubouw de Mooij vertelt ons dat zij Rafa vaak tegenkomen op dezelfde werken en dat ze daardoor samen een mooie combinatie vormen. ‘Daarbij profiteren we van elkaars kennis en ondervinden profijt van een goede wederzijdse planning. Bovendien heeft Rafa een groot team en dat vormt voor ons een mooie combinatie’, zegt Van den Berg.
(Hans Heiligers)
