Toen ik nog voetbalde, maakte ik het mee dat een medespeler een ander lid van mijn team een vuistslag in het gezicht gaf, om zich af te reageren na (weer) een tegendoelpunt. Het slachtoffer was volgens hem verantwoordelijk voor dit doelpunt, omdat hij een paar minuten eerder in de aanval de bal had verspeeld en een tegenstander ermee vandoor was gegaan. De scheids wist zich er geen raad mee, maar hij had die driftkikker eruit mogen sturen van mij. Geweld hoort niet thuis in de sport. Nergens trouwens. De essentie van beschaving. We hebben nog een lange weg te gaan. De meeste mensen hebben namelijk nog steeds hun woede absoluut niet onder controle. Mensen die een schuldige zoeken als ze hun enkel verstuiken. Die mensen zoeken nu ook schuldigen voor de crisis. Heel menselijk, maar dat is hier geen compliment. Je mag wel failliet gaan maar dan moet het je eigen schuld zijn. Niet die van die stomme Amerikaanse banken, want dan moet onze overheid ingrijpen. Hoeveel zijn er al niet die gewoon door domme pech over de kop gaan en door echtscheiding of ziekte getroffen worden en soms volledig aan de bedelstaf raken omdat ze eenvoudig geen kant meer op kunnen? Dan staan we met al onze rijkdom ook niet gul klaar om ze te helpen (al zijn er gelukkig tegenwoordig in de binnenvaart mensen die zich daar wel voor in willen en durven zetten).
(Michèl Gonlag)
www.gonlag.nl
[email protected]
