Het ouderlijk schip ligt vlakbij de thuishaven. Het is woensdagmiddag en de kleinkinderen hebben vrij. Net als de schipper en zijn vrouw aan het verhalen zijn, staat de oudste dochter met haar kinderen op de kade. Ze zwaaien naar oma en worden door opa veilig naar de stuurhut gebracht. Na de begroeting gaan de kinderen naar beneden, halen het speelgoed voor de dag en in een oogwenk is de grond daarmee bezaaid.
De grote hond kijkt ernaar en is blij dat er zoveel leden van de roedel aanwezig zijn. Dat komt immers niet dagelijks voor. Het oudste meisje pakt een videoband en gaat rustig zitten kijken. De dochter blijft in de stuurhut met haar vader en drinkt een kop thee.
Al snel heeft het hele spul honger en de schippersvrouw pakt gehakt, uien en paprika’s. Het moet een grote pan met macaroni worden, want ook de jongste dochter, die met haar vriend vlakbij werkt, zal naar boord komen. En dat zijn toch een hoop eters.
Terwijl oma in de pannen roert, helpt de dochter haar vader met verhalen. Niet veel later is ook de jongste dochter met haar vriend aan boord. De kleintjes hebben het speelgoed inmiddels verruild voor de aanrecht en zo staat er eentje groente te wassen en een ander roert in een pan. Zelfs de kaas wordt door hen geraspt.
“Mmmmm, ruikt heerlijk”, zeggen de beide dochters als ze naar beneden komen. En hoewel de schippersvrouw nu aan de aanrecht staat, en dat voor niet erg geëmancipeerd doorgaat, voelt ze zich echt gelukkig. Net zo gelukkig als de hond die nu de hele roedel bij elkaar heeft. Op de vraag waar ze zullen eten antwoordt men in koor: “In de stuurhut!”
De tafel wordt boven gedekt en met enige improvisatie kunnen ze daar met zijn allen aan zitten. Zelfs de hond komt naar boven, hoewel dat eigenlijk niet echt praktisch is want ze neemt nogal veel ruimte in beslag.
Wel handig is, dat ze voor stofzuiger speelt voor alle macaroni en andere etensresten die de kinderen knoeien. De schipper zit met zijn bord in de stuurstoel en kijkt naar zijn gezin. In zijn ogen is te lezen dat dat wat hier bij elkaar zit het belangrijkste in zijn leven is. Aan de andere familieleden is te merken dat hij niet de enige is die dat vindt. En dat stemt hem tevreden.
