Hij geeft toe dat hij niet achteruit had moeten afmeren, maar in het donker had hij het verbodsbord niet gezien en er lag al een ander schip met de kont naar de wal. Dus dat voorbeeld volgde Jaring Ruijtenberg op 21 september in de Amsterdamse Sonthaven. Het kwam de eigenaar van motorschip Duplus een dag later op een proces-verbaal te staan van de medewerkers van de PA1 Castor van de Amsterdamse Havendienst.
Voor het uitschrijven van het proces-verbaal stapten beide BOA’s aan boord van de Duplus. “Terwijl ze de motor van hun afgemeerde patrouillevaartuig lieten draaien”, zegt Ruijtenberg met een mengeling van verbazing en boosheid.
“Dat is toch veel ernstiger… Volgens mij staat in het BPR dat je je schip niet mag verlaten met een draaiende motor, en moet er zelfs verplicht iemand in de stuurhut zijn.”
Ruijtenberg maakte foto’s en filmde het. “Wat ze deden, was hartstikke gevaarlijk”, vindt hij. “Als het touwtje breekt, gaat die boot ervandoor. Die haal je zwemmend echt niet meer in.”
https://youtu.be/0XVabvcRAsU
Twee trossen
Desgevraagd reageert de Haven Amsterdam op de gebeurtenis. “Voor langszij liggen geldt dat de schepen onderling deugdelijk moeten zijn afgemeerd. In de meeste gevallen is dit met twee trossen (voor en achter). Dit was bij de situatie waarnaar u verwijst ook het geval. De motor kan dan in de meeste gevallen blijven draaien, mits de schroef niet in zijn werk staat”, aldus een woordvoerster.
Ze voegt eraan toe: “Elk schip dat ligt afgemeerd moet onder toezicht zijn gesteld van een persoon die snel kan ingrijpen. Volgens een toelichting in het Binnenvaartpolitiereglement moet dit zo gelezen worden dat deze persoon zich niet direct aan boord behoeft te bevinden maar wel in de nabijheid. Dit kan mogelijk anders zijn wanneer het gaat om een schip geladen met gevaarlijke stoffen; in dat geval dient een wachtsman aan boord te zijn. Van gevaarlijke stoffen was hier geen sprake. Het was dus voldoende dat de havenbeambte vanaf het schip toezicht op het patrouillevaartuig hield.”
“Maar het punt was juist dat de schroef wél draaide”, zegt Ruijtenberg als hij het verweer van Haven Amsterdam heeft gelezen. “Daarom kaart ik het aan.”
Foto maken van ID-bewijs
Er deed zich nog een incident voor tijdens het verbaliseren. Toen de schipper zijn ID-bewijs liet zien, wilde een van de opsporingsambtenaren daar een foto van maken. “Met zijn telefoon. Toen heb ik mijn ID snel teruggepakt. Ik wil niet dat mijn identiteitsgegevens in zijn telefoon staan. Stel dat die gestolen wordt. Wie weet wat er dan met mijn gegevens gebeurt.”
Hij vraagt zich af: “Mogen BOA’s dat zomaar, je ID fotograferen? Met een privételefoon nog wel.”
De woordvoerster van Haven Amsterdam vertelt wat de regels zijn: “Bij een staandehouding (voor het aanzeggen van een proces-verbaal) moet een (buitengewoon) opsporingsambtenaar de personalia kunnen verifiëren van de verdachte, zodat men zeker weet dat de verdachte de persoon is die hij/zij zegt te zijn. Dit gebeurt onder andere door het ter inzage vragen van het legitimatiebewijs (paspoort, ID-kaart of rijbewijs). Hiervoor geldt een toonplicht. De verdachte moet hieraan meewerken door het legitimatiebewijs te overhandigen. Een kopie maken van dit legitimatiebewijs heeft wel de voorkeur van het Parket van het OM.”
Er is wel een wettelijke toonplicht, maar geen kopieerplicht. “Dus de verdachte kan dit weigeren. Bij een weigering mag in dit geval geen kopie worden gemaakt. Het bezwaar van de schipper om een kopie te maken van zijn ID is dan ook gehonoreerd.”
Maar dat ging niet van harte, beweert Ruijtenberg. “De verbalisant was er van overtuigd dat hij wél een kopie of foto mocht maken, omdat het verbaliseren gelijk stond aan politiewerk. Toestemming daarvoor werd me niet gevraagd. Ik kreeg het ID-bewijs ook niet zomaar terug; ik moest het onder de mobiele telefoon vandaan grissen.”
