In 1989 had de ONS al een kleine-schepen-plan. Toen waren er nog veel meer kleine schepen, toen je een Dortmunder beledigde als je haar een klein schip noemde. De kempenaars waren al meegezogen in het zwarte gat van de kleine schepen. Het compromis dat toen werd gevonden, was ‘kleinere schepen’ om het betrekkelijke te relativeren. Toch bemoeiden ook jongens met grotere schepen (tot wel 1.200 ton) zich met het het plan. Dat leidde soms tot irritatie die in die tijd niet onder stoelen of banken werd gestoken.
De zorgen betroffen niet een tekort aan kleine schepen maar eerder een teveel. Daardoor was de wachttijd op de beurzen te lang en raakte de inkomenspositie in het gedrang. Ger Veuger merkt verderop in deze krant terecht op dat de bonden zijn opgericht voor een betere inkomenspositie van de schipper. Het woordje ‘inkomens’ is daar vanaf gesleten, want daar mag je je als belangenclub niet meer mee bezighouden. Hoe dat in hemelsnaam concurrentievervalsend kan zijn, weet ik niet, maar ik ben het wel eens met de stelling dat belangenclubs niet belangrijker moeten worden gemaakt dan nodig is. (hoe houd ik de kerk in het midden?)
Terug naar de kleine(re) schepen in 1989. Het plan waar de werkgroep van de ONS toen mee kwam, riep weerstand op, want het had akelig commerciële kantjes en daar was de achterban nog niet klaar voor. Commercie ondergroef het beurssysteem en dat was een pad waar een belangenclub als de ONS zich niet op begaf. Die was immers opgericht voor het behoud van de beurs (sorry, Ger).
Er zijn nog steeds duizenden schepen kleiner dan 1.500 ton. Zelden zal het woordje ‘klein’ zo flexibel zijn gebruikt. Misschien was dat wel de inspiratie om voortaan van Flexfleet te spreken, als we de kleine schepen aan de man brengen. En dat is een belang voor de binnenvaart, de verladers, de samenleving en dus ook de overheid. Die moeten allemaal aan de onderhandelingstafel bereid zijn tot concessies. Je hebt een vloot schepen die hartstikke goed inzetbaar zijn, maar die stuk voor stuk veel te weinig betaald krijgen. Pas als die een fatsoenlijke vergoeding ontvangen, wordt het weer aantrekkelijk om op kleine schepen te varen en te investeren in kleine schepen.
O jee, dan krijgen die schippers een betere inkomenspositie. Dat is collateral damage, dat moet dan maar. Kalbfleisch tobt nu over zijn eigen inkomenspositie.
