Frankrijk staat bekend om haar fantastische klimaat. Het klimaatakkoord werd niet voor niets gesloten in Parijs. De Fransen zijn dol op hun klimaat en Frankrijk produceert derhalve naar verhouding opvallend weinig kooldioxide en is tevens één van ’s werelds grootste elektriciteitsproducenten. Knap hoor om dan toch zo klimaatvriendelijk te zijn. Nou, zo vriendelijk zijn die Fransen ook weer niet, zeker niet voor (heel veel ) volgende generaties. Misschien wel voor het klimaat maar ze zadelen de wereld op met een ander probleem, want Frankrijk heeft 58 kerncentrales, waarmee 72 procent van de elektriciteit wordt geproduceerd. Inderdaad, die centrales produceren geen kooldioxide. Ze zijn wel kampioen kernafval. Het radioactieve afval van atoomcentrales heeft een halveringstijd van 250.000 jaar. Halveren betekent dat het (de helft) minder radioactief wordt. Van alle afval het gemeenste. Het enige wat je kan doen is er flink ruimte voor maken en opbergen. Het schoolvoorbeeld van korte termijn-denken. We hebben nu klimaatvriendelijke energie. Laat de toekomstige bevolking maar dealen met de consequenties. In feite geldt dat voor elke bron van energie, behalve wind, water en zon. Je zou die drie kunnen omschrijven als ‘het klimaat’.
Ook de klimaatsceptici hadden het warm. Hun aantal smelt weg. Het is niet langer de vraag of maar wanneer (en hoe) datzelfde klimaat ons volledig van energie gaat voorzien. Misschien gaat dat wel makkelijker met meer zon en wind.
Kan de binnenvaart hier een rol in spelen? Elektrisch varende binnenschepen tussen Rotterdam en Antwerpen en in het midden een centrale met windmolens en zonnepanelen. Een centrale, waar de scheepsbatterijen kunnen worden opgeladen. Het houdt het midden tussen een sprookje en een sciencefiction film. Verreweg de meeste binnenvaartondernemers kunnen hier slechts fijn van dromen, maar er zal nog veel (hopelijk genoeg) water door de Rijn stromen voor ze zich een dergelijke constructie kunnen veroorloven, als het logistiek al uit kan. Het is de paradox van de 21eeeuw. Geen enkele politieke partij kan het nog maken iets te hebben tegen het klimaat, het milieu en leuk is dat de binnenvaart tegenwoordig in dat rijtje wordt genoemd. Maar tegelijkertijd vliegt een groot deel van het electoraat voor een paar tientjes naar verre landen. Leve de prijsvechters in de luchtvaart. Ook zonder zakje pinda’s of beenruimte behoor je toch maar mooi tot de nieuwe jetset. Serieus een schonere wereld willen betekent toch een keer moeten breken met ‘zo goedkoop mogelijk vervoeren’. Tot we zo ver zijn, blijft het dweilen met de kraan open en gebeurt dat dweilen ook nog met de Franse slag.
