Viavia werd Hans Jacobs (62) gevraagd hoofdredacteur van Volaan Vooruit te worden. Aalmoezenier Van Welzenes wilde iets nieuws voor zijn door het KSCC uitgegeven blad. Iets moderners. Er moest een nieuwe opzet voor het tijdschrift komen, in kleur. Geen parochieblad maar een familieblad waarin de oudere en de jongere (ex-)varenden zich thuis voelen.
Jacobs: “Sinds januari ben ik nu officieel bezig. Het tijdschrift zelf bestaat in diverse verschijningsvormen vijftig jaar. Dit jaar is de 51 jaargang. Volaan Vooruit richt zich op iedereen die in de Rijn- en binnenvaart actief is of is geweest; op de mensen aan boord en aan de wal.”
Lezers
Zelf heeft Hans Jacobs geen schippersachtergrond. “Ik ben nog nooit écht aan boord van een schip geweest. Natuurlijk op een ferry, maar écht aan boord? Nee. Wel heb ik mijn leven lang aan de rivier gewoond. Geboren in Cuijk aan de Maas ging je elke dag ‘iefkes noar de Maas’. En nu woon ik in de Ooijpolder tussen Nijmegen en Ooij aan de dijk, op een steenworp afstand van de Waal. Altijd zie ik schepen voorbij varen.”
Hans Jacobs: “Ik word ’s nachts wakker als ik die scheepsmotoren niet meer hoor, als de hartslag van de rivier stil valt.” (foto www.manonbruininga.nl)
“’Lezers’, denk ik dan. Ik wil weten wie dat zijn, hoe ze leven, waar ze naar toe varen. Ik word ’s nachts wakker als ik die scheepsmotoren niet meer hoor, als de hartslag van de rivier stil valt. Dan weet ik dat er iets mis is. Zo nauw is mijn leven met de rivier vervlochten. Ik heb dan wel geen verstand van schepen en van het leven aan boord, maar wél een beetje van mensen. Daar ga ik graag mee om.”
“Mijn eerste riviermensen waren de pontbazen in Cuijk van de God met Ons. Nu ken ik schippers en hun families in Millingen aan de Rijn, en vooral die van het KSCC in de Nijmeegse haven. De meeste ouderen die er koffie komen drinken, zijn heerlijke mensen om te ontmoeten. Dat gevoel voor humor, die trots. Het doet je wat als aalmoezenier Van Welzenes je voorstelt aan zijn schippers: ‘Dit is mijn hoofdredacteur.’ ‘Zo’, is dan de reactie, en we zijn in gesprek. “
Ontslag
Bijna 35 jaar heeft Hans Jacobs bij kranten gewerkt. “Ik ben journalist geworden omdat ik nieuwsgierig ben, met die nieuwsgierige neus vooraan wil staan. Maar vooral omdat ik van mensen houd. Ik luister graag en het is heerlijk om wat anderen te vertellen hebben op te schrijven; daar een mooi verhaal van te maken.”
“Maar toen er steeds meer regels kwamen en je vooral vastgeplakt achter een beeldscherm binnen moest zitten, was het voor mij afgelopen. Ik heb ontslag genomen en ben voor mezelf gaan werken. Dat valt financieel niet mee maar het is heerlijk. Ik schrijf boeken en geef ze zelf uit. Ik schrijf voor diverse bladen over reizen, mode, kunst en eten, maak teksten voor websites en geef nu een schippersblad uit.”
“De Maas vind ik nog steeds de mooiste rivier. Overzichtelijk, slingerend door mijn Brabantse en Limburgse landschap. Om van te genieten. Ik heb thuis een koekoek in mijn werkkamer. Ik kan mijn armen precies op de juiste hoogte op een balk leggen en naar buiten kijken. Naar
de rivier. Naar jullie. En naar dat fantastische wolkengekolk dat je alleen in het rivierlandschap zo intens mooi aantreft.”
