Eigenlijk hadden we een dag eerder afgesproken met Willem-Jan de Waardt om de nieuwe Moonlight te gaan bewonderen. We waren in afwachting van zijn telefoontje stand-by met een broodje in Wereldhaven aan de Sluisjesdijk om van daaruit naar de juiste haven in de Europoort af te reizen. Altijd even gezellig, je ontmoet er steevast bekenden uit de branche. En je kan er ook de Binnenvaartkrant meenemen. Nog maar net aangekomen belde Willem-Jan dat zijn dienstregeling van die dag om zeep was geholpen door wat zaken die hij niet zelf had verzonnen.
De ABC’s zien er uit als op een plaatje: mooi blauw gelakt en met glimmende kleppendeksels. (foto’s Hans Heiligers)
Daags erna was er alle tijd om de volle 135 meter van dit schip te aanschouwen in de Waalhaven, waar Willem-Jan al weer aan het laden was. Het eerste dat opvalt is dat het een ‘echt’ De Waardt-schip is. Dus inclusief schitterend schilderwerk in de bekende bordeaux-kleuren die zo mooi afsteken tegen het wit waarmee de rest is geschilderd.
We zullen geen namen noemen maar ik zou de kraanmachinist die daar de containers aan boord zet nog eens een weekje naar school sturen. Of een plaatsje bezorgen bij de botsauto’s op de kermis. In het stuurhuis zien we Willem-Jans vrouw Bodil de Waardt-de Koff en zoon Jayden. Jayden is met zijn 1 jaar een ondernemend type; dus dat komt wel goed met hem. Wat dat betreft heef hij wat karaktertrekken meegekregen van zijn grootvader, Willem de Waardt. Ook zo’n echte ondernemer.
Eerlijk duurt het langst
Door dat ondernemerschap van zijn vader was het niet de eerste maal dat Willem-Jan een besteld casco aan zijn neus voorbij zag gaan doordat zijn vader vindt dat zijn klanten toch echt voor gaan. Willem-Jans eerste nieuwbouw Moonlight was in augustus 2008 verkocht. Daarom heeft hij de binnenvaart een jaartje van de andere kant bekeken en is hij veel op stap geweest met zijn pa en met Mark Roodhart. Ook heeft hij een handje (of twee) geholpen met de afbouw van de Sailing Home van zijn broer en de Cardium van Dennis Wisse.
Gelukkig breekt dan de tijd aan dat er nu echt een casco voor hem is gearriveerd. Het ziet er super uit. De typering ‘mooi en strak’ vormt geen cliché maar is voor de volle 100 procent op zijn plaats. Er is absoluut niets op aan te merken. Toch stapt Willem de Waardt rond die tijd het kantoor van Mark Roodhart binnen om over het casco van de Moonlight te spreken. Willem is een gezellige gast met wie het leuk buurten is. Zijn ‘andere kant’ is dat hij van kindsbeen heeft geleerd om goed voor zijn schepen te zorgen en dat hij daarbij nooit kritisch genoeg kan zijn. En dat is geen slechte eigenschap. Trouwens, zulke spic & span-achtige karaktertrekjes kon je vroeger rond Werkendam en de IJssel standaard van alle schepen aflezen. De ene zomer werd het voorschip onder handen genomen, de andere zomer het achterschip.
De Waardt is niet helemaal gerust en vanuit dat gevoel voor kwaliteit en perfectie wil hij daarom aan tafel met Mark om na te gaan of er een serieus probleem is met het casco of dat het allemaal een beetje overdreven is. De mannen kennen elkaar al lang en doen veel zaken. Alles mocht daarom gezegd worden; open en bloot op tafel. Eerlijk duurt het langst.
Lawaai
In de markt zou het verhaal gaan dat dit type schip lawaai maakt wanneer er minder dan twee meter water onder staat. Ook zoon Addy van de Sailing Home kent uit ervaring met zijn schip de essentie van dit verhaal. Willem wenst voor de toekomst absolute duidelijkheid en een onderzoek door een deskundige. Samen met Mark Roodhart maakt hij een afspraak bij Wim Schrijvershof van Groenendijk & Soetermeer in Rotterdam. Schrijvershof luistert naar het verhaal en er worden legio vervolgafspraken gemaakt. Uiteindelijk is klip en klaar dat er een oplossing is die het probleem voor misschien wel 95 procent of meer uit de wereld helpt.
Daarna wordt de agenda van Willem en Mark opnieuw gevuld met toch zeker zo’n elk afspraken om ook in Hemiksem bij CASCO de zaken door te nemen. Het schip heeft daar een kleine vier maanden gelegen. In die tijd werd het flink aangepakt. Op een wijze als bij de tandarts: het doet even pijn maar je krijgt er iets moois voor terug.
De spanten 5 tot en met 38 werden er onderuit gehaald en het lijnenplan van het casco werd aangepast: alles is hol gemaakt. Houd u even goed vast: dat betekende ook dat de motorfundatie maar liefst 2 meter is opgeschoven in de richting van het voorschip; de schroefas moest worden verlengd en er werd een nieuwe koppeling bezorgd. Ondertussen begon de afbouw eveneens: de boegschroef, het leidingwerk, de spudpalen. De woning is er af geweest en werd in de hal van de werf geplaatst, waar er onder alle comfort aan gewerkt kon worden.
"Zeer rustig"
De Gerlien-van Tiem heeft daarna de afbouw gedaan. Het liep daar geweldig en ze hebben er een leuke tijd gehad. En terwijl de kraanmachinist in de Waalhaven opnieuw de stevigheid van de spanten test, zien we het klinkende resultaat van al het werk voor ons vanuit het door EBR gebouwde stuurhuis, dat met teakhout is betimmerd door Willemsen Interieurbouw en Scheepsbetimmering.
Het is een karaktervol, stoer en strak 135 meter-schip met een breedte van 14,20 meter. Het heeft een diepgang van 3,81 meter en een tonnenmaat van 5205. We vinden niet dat het Willem-Jan ergens aan ontbreekt. Alles ruim en goed bereikbaar.
Als we horen hoe het schip zich na zijn metamorfose gedraagt, mogen we zeggen dat de veranderingen volledig zijn geslaagd. Op de reis van Amsterdam naar Mannheim liep het schip maar liefst 1,5 kilometer per uur sneller en verbruikte het 1,5 ton minder gasolie. De nieuwe kapitein kende het verhaal niet en maakte het beste compliment dat iedereen die bij de verbouwing van het schip betrokken was voor 100 procent geruststelde: “Het schip vaart geweldig en zeer rustig.”
Ook de decibellen van de twee ABC’s van ieder 1750 pk bleven ruimschoots onder de grens. Ze zien er uit als op een plaatje: mooi blauw gelakt en met glimmende kleppendeksels. Al met al is iedereen supertevreden met dit mooie schip. De lessenaar is een beauty en rondom begaanbaar. Ook in de woning deed Willemsen zijn best. Het accent ligt op witte hoogglans; ook daar een strak plaatje.
Het schip is uitgerust met een boegschroef stuurrooster van Van Tiem (1400 millimeter). Van Wijk droeg met de levering van de spudpalen eveneens bij aan het gebruiksgemak van het schip. Voor hebben de in drie delen uitgevoerde palen een lengte van 14 meter en achter zijn ze 12,50 meter. Brinkmann & Niemeijer leverden twee generatoren van 65 en 80 kVA.
Eind goed al goed.
(Hans Heiligers)
