De jonge schipper toont zijn moeder vol trots het theekastje dat een mooie plaats bij hem aan boord in de woning gekregen heeft. Hij wijst naar zijn vrouw en zegt dat zij er een hoop werk aan gehad heeft maar dat het resultaat er ook naar is.
Zijn moeder trekt een laatje open en steekt haar neus erin. In antwoord op de verbaasde gezichten zegt ze dat zij hier vroeger wierook in bewaard heeft, want het kastje had ooit bij haar op de kamer gestaan. “Dat was toen er in het vorige huis voor het theekastje geen plaats in de huiskamer was.”
Moeder en zoon kijken naar het theekastje dat nu toch een mooie plaats gekregen heeft. Het had er op geleken dat veel van de spullen van oma naar de kringloopwinkel zouden gaan. En eigenlijk had dat ieder een beetje pijn gedaan want alles was zo duidelijk van hun moeder en oma geweest, waardoor ze er slecht toe konden overgaan om zomaar van alles weg te gooien. Bij nader inzien was dat ook niet nodig want ieder familielid kon wel iets gebruiken of wilde wat ter herinnering meenemen.
Want oma was zeer geliefd bij groot en klein. Ook de achterkleinkinderen waren erg gesteld op haar. Eentje heeft nu zelfs de oude spiegelcommode op haar slaapkamer. En nu staat het theekastje dus bij haar kleinzoon aan boord.
“Ik wist niet dat het zo mooi was”, zegt de moeder verbaasd. Achter het glas-in-lood-raampje staan de dure kopjes te pronken, net als vroeger. Hoewel haar zoon en zijn vrouw modern ingericht zijn, is dit toch een heel speciaal hoekje geworden. Zelfs met een passende lamp van oma en een jeugdfoto van haar in een zilveren lijst erbij.
“Ik wilde graag iets van oma hier hebben”, zegt de jongeman en er trilt even iets in zijn stem. De moeder kijkt naar haar jongen en ook al is het alweer maanden geleden dat oma stierf – en ook al had ze een mooie leeftijd – heel even is daar toch dat gevoel van gemis.
Ze gaat met haar hand over het mooie kastje en het is net of haar moeder laat weten dat het goed is zoals het is. En dat ze het fijn vindt dat haar theekastje nu hier aan boord staat zoals iedereen in de familie iets van haar bij zich heeft.
