Word je ook af en toe zo moe van die mensen die zich aan de telefoon presenteren alsof je bij ze op school hebt gezeten, maar al snel volslagen onbekenden blijken te zijn. Die je de kans bieden eindelijk die investering te doen in een project in Nigeria waardoor je onmetelijke rijkdom kan vergaren? Doe het zelf dan, zeg ik en hang op. Af en toe moet je hard zijn in dit leven. Ik kan ook een ‘softie’ zijn hoor, zit met biggelende tranen te lezen over hoe een Chinese familie kinderen kwijtraakt in de vloedgolf na een vreselijke dambreuk.
Mensen van mijn leeftijd weten nog wel hoe het was om niet te weten wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt op dit moment, of om dichter bij huis te blijven: wat er aan boord van een ander schip gebeurt. Al die krampachtige privacywetgeving ten spijt kun je verrekte makkelijk achterhalen hoe het er aan toe gaat bij de familie op elk ander schip, mocht het je interesseren.
Veel mensen interesseert het kennelijk geen bal dat anderen dat weten en gooien hun hele hebben en houwen op Facebook en de jongeren op Instagram (waar ik persoonlijk niks van snap, soort plaatjes kijken, Instagram is het stripboek van de sociale media en de dubbele betekenis is niet toevallig).
Los van de sociale media-LOL heeft de tech-revolutie ons leven en werken volslagen op z’n kop gezet of je het nou leuk vindt of niet. De berichtenstroom die op één willekeurige dag over je wordt uitgestort, bevat meer informatie dan een gemiddeld mens in de middeleeuwen in z’n hele leven moest verwerken.
We zijn bijzondere wezens, want we slagen erin om al die informatie te filteren en waar mogelijk aan te wenden voor een slimmere, effectieve werkwijze. Je bent je er nauwelijks meer van bewust hoeveel (digitale) info je gebruikt bij je beslissingen om je schip dagelijks over de Europese wateren te sturen.
Het idee om met de op schepen aanwezige dieptemeters de waterstanden te verfijnen en voorspellingen betrouwbaarder te maken is een volgende stap in dat proces. Het klinkt nu nog futuristisch, maar het is zo vanzelfsprekend goed voor de scheepvaart dat je je over een jaar of vijf, misschien tien, niet meer kan voorstellen dat er een tijd was dat je die gegevens niet zo nauwkeurig beschikbaar had. Voorspellen is lastig, tenzij je wéét wat je te wachten staat. Dat is informatie waar je wat aan kan verdienen, waar de hele binnenvaart wat aan verdient.
Kijk, ik weet ook niet waar de techniek ons in de verre toekomst heen voert, misschien wel de ruimte in, ‘to the stars, and beyond‘, of gewoon naar andere planeten. Maar ik kan niet beloven dat ik dan dikke tranen zit te huilen over de pech van een familie van marsmannetjes. Maar wie weet.
