‘Het heeft Zijne Majesteit de Koning grootmeester in de Orde van Oranje-Nassau behaagd u te benoemen als ridder in de Orde van Oranje-Nassau’, verklaarde burgemeester Dominic Schrijer vrijdag 25 april, waarna Otto Johannes Maria Slokkers de versierselen kreeg opgespeld. Tijdens deze ceremonie in de raadzaal van Zwijndrecht ontvingen tien medeburgers hun benoeming als lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Otto Slokkers, amaibel mens, is sprakeloos wanneer aalmoezenier Bernhard van Welzenes in huiselijke kring en in bijzijn van zijn partner Els het nieuws van de koninklijke onderscheiding mag komen meedelen. Door verwondering, blijdschap en emotie is de bescheiden, sociaal bewogen zakenman voor zijn doen ongebruikelijk lang stil! Wie had ook gedacht dat het de koning zou behagen om Otto Slokkers tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau te decoreren. Hijzelf zeker niet; nooit bij stil gestaan. Het besef dat hij door personen in zijn omgeving is voorgedragen op grond van zijn onderscheidende levenswijze, ontroert hem.
Musketiers
Het zijn vier vrienden, die zich als “musketiers” hebben ingezet om deze ridderorde te bewerkstelligen. Hun “pad van aanvraag” voor een koninklijke onderscheiding voerde via de burgemeester, commissaris van de koning en het Kapittel voor de Civiele Orden. Het uiteindelijk besluit tot verlening van onderscheiding (op 4 april 1892 bij wet ingesteld) neemt de betreffende minister.
(foto Johan de Witte)
Een vier jaar lange weg die leidt tot een blijde gebeurtenis, wanneer burgemeester Dominic Schrijer tot uitreiking overgaat: ‘Uw vele activiteiten laten zich niet beperken door landgrenzen. Het lidmaatschap en de onbaatzuchtige support voor vele verenigingen evenals het ondersteunen daarvan, is veelzeggend over u als mens. Voor de samenleving heeft u opvallende prestaties verricht welke van bijzondere waarde zijn. Uw herkenbaarheid in maatschappelijke verdiensten zijn opgevallen.’
Het vernoemen van de hoedanigheid en inzet van de tien overige lintjesontvangers voor wat zij belangeloos doen voor onze samenleving, maakt toehoorders nederig. Er klinkt applaus. Hierna het Wilhelmus in een bomvolle raadzaal. Indrukwekkend!
Het begin
Ontroerend en “grootscheeps”, wanneer we omzien naar de matroos Slokkers aan boord bij zijn vader op de kempenaar Flottant. Nauwelijks negentien jaar werd hij al kapitein-eigenaar van het motorschip Spartivento! Nederland was te klein en hij lag op koers naar groter water. Tien jaar later vestigde hij zich reeds aan wal als maritieme zakenman. ‘Je moet verlies durven nemen; daarna is er mogelijkheid voor winst, werd een uitspraak uit eigen werk.’
Vanzelfsprekend is de blijde gebeurtenis in de beslotenheid van familie en vrienden bezegeld met een glas en een gedenkwaardige, gezellige lunch in een goed restaurant.
Na een tik tegen het glas hield aalmoezenier Bernhard van Welzenes – één van de musketiers – een gedenkwaardige speech met kenwoorden als sympathiek, bescheiden, visie in zaken, mensen inspireren, vriendschap en sociale betrokkenheid. Nooit achteruit, altijd vooruit!
De Binnenvaartkrant geeft een saluut aan de mediaschuwe, altijd op de achtergrond organiserende Otto Slokkers. Soms moeten media worden “ondergaan”. Publicatie van de ‘lintjesregen’ volgt in de Staatcourant en kranten van onder andere de maritieme thuishaven Zwijndrecht.
(Johan de Witte)
