Centrum Leiden. Een lelijk gewemel van teveel toeristen in een eigenlijk mooi historisch centrum vol oude verhalen en verborgen geschiedenis. Maar ja, wij dagjesmensen zijn natuurlijk ook niet meer dan toeristen hier.
 w.jpg)
Met uitzicht op de Webster University, rechts de luxe motor Antoinette Christina. (Foto’s Manon Bruininga)
In Leiden werden ruim dertig jaar geleden hele meutes ratten door het hart van de stad gejaagd voor Nosferatu, een film met in de hoofdrol Klaus Kinski. De Duitse regisseur Werner Herzog had levende ratten nodig voor zijn vampierfilm en kreeg die. Tot zijn grote verbazing verleende de gemeente hiervoor toestemming. Niks trucage. Echte ratten. Het moet een mooi plaatje zijn geweest. Vooral van wat er achter de camera’s gebeurde. Ontstemde burgers, vrouwen op keukenkrukjes. Werden in Leiden ook geen opnames voor Soldaat van Oranje gemaakt? Onder bakkende zon nemen we plaats op het terras van grand café Pettersson, “een leuke lunchboot met heerlijke Zweedse producten”. De opvallend van glas geconstrueerde horecagelegenheid is over water bereikbaar, wordt geprezen als kindvriendelijk en honden zijn toegestaan. Tot groepen van maximaal 60 personen kan er geborreld worden in de lounge en op het terras. De horecagelegenheid ligt tegenover luxe motor Antoinette Christina, die distributeur voor de Binnenvaartkrant blijkt te zijn. Vlakbij ligt het pand waar in 1917 door Theo van Doesburg en Vilmos Huszár het gezaghebbende kunsttijdschrift De Stijl werd bedacht. Zoals gezegd, een historische stad, Leiden.
Schepnetje
Een verfomfaaide meeuw staat verbaasd en stokoud in de aflopende waterkant, belaagd door krassende kraaien die langzamerhand de arme zeevogel insluiten. “Kijk maar uit dat er niets in het water valt”, duikt plotseling een ober op. “Dat gebeurt wel vaker. We hebben daarvoor een speciaal schepnetje als dat gebeurt,” legt hij vriendelijk uit voordat er ook maar een bestelling wordt opgenomen. Fotografe Manon en ik buigen ons richting terrasrand en constateren het gevaar. Hier kan inderdaad wel iets van waarde over de rand kieperen en voor altijd verdwijnen. Want het is hier diep onder de kiel, zo wordt ons door de bediening verzekerd.
De ober heeft een paardenstaart en een T-shirt van A Clockwork Orange aan. Zo heet de geruchtmakende film van de Amerikaanse regisseur Stanley Kubrick uit 1971 (naar de gelijknamige roman van Anthony Burgess uit 1962). Ik bestel een verse sju en Manon een koffie verkeerd.
Dit is een beetje een speciale Joechjachen. Mijn gade en ik zijn op de terugweg van een uitje naar Wassenaar, waar wij mijn vijftigste verjaardag hebben gevierd. Ik moet Manon toch eens vragen een andere foto van mij te maken om hier onderaan deze Joechjachenpagina te laten plaatsen. Een halve eeuw oude schuit ben ik inmiddels, dobberend op het water van de Oude Leidse Vest. Twee blonde knapen varen sputterend langs. Sietse en Hielke van de Kameleon. Ja, met die kleur haar doe je het weer goed tegenwoordig in Nederland. Beiden hebben een housende sloep vol hormonenmeisjes in het kielzog , bestuurd door iemand die hun vader zou kunnen zijn.
De koffie en sju worden geserveerd. Mijn jeugdige hormonen mogen dan wel tot het verleden behoren, ik moet wel aan de vitamientjes blijven denken. Dus laten we de menukaart er eens bij pakken. Wat is hier zoal verkrijgbaar bij die vriendelijke jongeman met zijn Clockwork Orange T-shirt aan? Hij zal er nog vriendelijker op worden door mij met een grapje op de gevaren van het buikje te wijzen. Op mijn leeftijd moet je daar voorzichtig mee zijn, zo grijnst de bediening. Goed verkooppraatje voor dit eetcafé trouwens. Maar maak je geen zorgen. Ik zal er alles maar dan ook alles aan doen om geen buik te krijgen. Dus aan mij zal je niet veel gaan verdienen, vent.
 w.jpg)
Bereikbaar over water.
Ontbijt
Eens kijken wat er op het menu staat. ‘s Ochtends kan er gekozen worden uit een Zweeds, Frans of Engels ontbijt, met een kopje Illy koffie of Dilmah thee. Naast broodjes, tosti’s en soep prijst Pettersson vooral de Zweedse specialiteiten graag aan. Als lunch is er ondermeer de smörgastorte te nuttigen, een sandwich met laagjes brood afgewisseld met vis of vlees. Of de toast krâftor, licht getoast brood met rivierkreeftjes in dille en crème-fraiche met ei, kaviaar en salade. Dit alles staat tot 19.00 uur op de kaart. Daarnaast is Pettersson tussen 18.00 uur en 22.00 uur af te huren voor borrels, feesten en partijen. Maar ach, u moet hier maar zelf eens komen kijken beste Binnenvaartkrantlezer, als u daar de tijd voor heeft. De vers gebakken appeltaart schijnt in ieder geval een eervolle vermelding in de New York Times te hebben gekregen. Dus dat zegt wel wat. Maar geen appeltaartjes voor ons. Manon is glutenvrij. En ik moet natuurlijk aan de lijn denken.
Lunchboot/grand café Pettersson
Prinsessekade (tegenover nr. 5)
2312 DA
Leiden
071 5121279
[email protected]
