Slenterend langs de Zuid-Willemsvaart op de kade van Inland Terminal Veghel staar ik naar de duwbakken aan de overkant bij wat ik nog steeds CeHaVe noem. Toen het nog echt zo heette, lag daar altijd een rijtje trouwe kempenaars. Dat was de maximale maat schip die daar toen nog kon komen.
Nu heeft koningin Máxima het Máximakanaal geopend en liggen er maximale duwbakken te lossen. Esthetisch verantwoord is iets anders, maar daar vraagt niemand naar. Ik heb zelfs geen actiegroep gezien die zich sterk maakte voor behoud van het aangezicht van Veghel. De binnenvaart levert dat stadje in Oost-Brabant een flinke contributie voor de skyline.
Verrijst er pardoes op de kade van de Zuid-Willemsvaart een joekel van een blauwe portaalkraan, op het terrein van de Inland Terminal Veghel. (Ik kort dit liever niet af, stel je voor dat mensen op het idee komen een vereniging voor de particuliere tankvaart op te richten, zo eentje met als harde kern een actiegroep die het lef heeft een stilligactie uit te roepen of af te kondigen, omdat collega’s verdorie maar onder de kostprijs blijven varen – tja dat moet je niet willen. Voordat je het weet, lijdt de sector imagoschade. Dan maar verlies lijden. De bank laat je immers toch niet failliet gaan en er is altijd de hoop op een reusachtig conflict in het Midden-
Oosten als West en Oost de krachten bundelen om die akelige kalief eindelijk met grondtroepen het leven zuur te maken. Zal je zien dat dan de vrachtprijzen in de tankvaart skyhigh gaan. Daar is die portaalkraan in Veghel een kleine jongen bij.)
Veghel. Een melktanker vaart voorbij. Het is warm en de ijsjesproducent wacht met smart op de aanvoer van de dedicated Campinaboot. Twee toeschouwers aan de overkant vragen zich af of Mars één van de grootste chocoladefabrieken ter wereld nog verder had uitgebreid zonder dat het Máximakanaal Oost-Brabant had ontsloten.
Ik geef geen antwoord. Dat hadden ze toch niet gehoord, want daarvoor is de Zuid-Willemsvaart veel te breed op dat punt, ook al sta ik op de rand van de kade. Het is vreemd balanceren op dit tijdsgewricht.
Je weet dat de vaart op Veghel met die (toen nog relatief) kleine schepen een geweldige historische betekenis had en nu alleen nog maar deel uitmaakt van die historie. De prijzen van de reizen naar Veghel waren bijna de maatlat waar de RVI z’n tarieven langs legde.
We moeten door. Duwbakken dan maar, maar ook prachtige containerschepen als voeding voor de nieuwe blauwe kraan. Tegen de optimistische kleuren van containers kan geen actiegroep op.
