Van alle kanten wordt Martin van Dijk geroemd om zijn rol tijdens de langdurige stremming door de Waldhof. De voorzitter van de Internationale Afdeling van Koninklijke Schuttevaer was namens de Nederlandse binnenvaartorganisaties wekenlang in Sankt Goar aanwezig. Hij adviseerde de Duitse overheden op nautisch vlak en bij de communicatie met de getroffen schippers. Tegelijkertijd bood hij de binnenvaartondernemers een luisterend oor en verwoordde hij hun gedachten en gevoelens tegenover de vaarwegbeheerders. Ondertussen wist hij mede het WSA te bewegen tot de gereguleerde op- en later ook afvaart.
Martin van Dijk: “Met de gedisciplineerde wijze waarop de scheepvaart weer op gang kwam, heeft ze veel respect geoogst.”
Waren de Duitse vaarwegbeheerders wel blij met je komst? Zagen ze je niet als bemoeial?
“Als Internationale Afdeling hebben we sinds de oprichting prioriteit gelegd bij Duitsland. Van daaruit zijn heel goede en vertrouwelijke contacten opgebouwd.. Ik kende de mensen, zoals Amtsleiter Martin Mauermann van het WSA Bingen die bij de Waldhof als coördinator optrad, al. Voor de nautische besprekingen aan boord van het directievaartuig Mainz werd ik steeds uitgenodigd.”
“Het hangt ook af van hoe je je opstelt. Ik heb me niet bemoeid met de berging op zich, maar er werd prijs op gesteld dat ik meedacht over nautische zaken. Over hoe de op- en later de afvaart weer op gang gebracht konden worden. En de adviezen hoe de communicatie met de bedrijfstak beter kon. ”
Daarover kwamen van schipperszijde vooral in het begin klachten.
“In de informatie naar schippers en in de persberichten stond steeds wat gedaan was. Ik heb toen geadviseerd dat ze beter ook konden aangeven wat te gebeuren stond, zodat de schippers perspectief hadden. Natuurlijk kan het zijn dat je de planning later moet bijstellen, maar dat is beter dan geen informatie. Op mijn advies is men ook gaan toelichten waarom bepaalde keuzes werden gemaakt.”
Mede dankzij Martin van Dijk stond het WSA de gereguleerde dalvaart toe.
Hadden WSA en WSD niet daadkrachtiger moeten optreden om de stremming korter te laten duren? Als ze de lading meteen gecontroleerd hadden laten weglopen, zoals later alsnog met een deel van het zwavelzuur is gebeurd, kon de Waldhof misschien wel binnen een week geborgen zijn.
“Die geluiden heb ik ook gehoord. Maar zwavelzuur is niet zomaar wat. Als er water bij was gekomen – en dat bleek later ook het geval te zijn – kreeg je waterstofgas en dat is enorm explosiegevaarlijk. Ik ben in Bingen, Mainz en Mannheim de schepen langs gegaan. Als ik met schippers sprak en vroeg of zij zelf het risico zouden nemen als ze in de schoenen van de vaarwegbeheerders hadden gestaan, toonden ze alsnog begrip.”
“Wat ook een rol speelt is dat Duitsland nogal complex is als het om politiek en bestuur gaat. Je had het WSA Bingen en de WSD Mainz, het land Rheinland-Pfalz en de Bund. En men was beducht voor een tweede milieuschandaal zo vlak na de dioxine-eieren. Vergeet ook niet dat de Rijn het drinkwater voorziet van 20 miljoen mensen.”
Lees in De Binnenvaartkrant van 1 maart het compete interview.
