Wat kunnen ze dat toch goed bij de CBOB. Niet alleen zit de zaal echt bomvol bij hun jaarvergadering die je echt bijna kan omschrijven als een congres, ook zitten er allemaal mensen die op verschillende niveaus wat in de melk te brokkelen hebben. Een paar Kamerleden voorin om meteen opmerkingen mee te kunnen nemen naar het niveau waarop ze iets kunnen betekenen. En dan ook nog Karla Peijs die nooit bang is om achteloos wat knuppels in het hoenderhok te gooien, vaak op een prettige toon gebracht alsof de voorman zegt: “Kom op jongens, de schouders eronder, zolang het nog kan”. Dat geeft je het warme gevoel dat er nog niets verloren is, om er meteen aan toe te voegen dat je op de vaarwegen wel voortaan tol moet gaan betalen, anders mag je niet aanschuiven bij de grote mensen. O, was dat het.
Anton van Megen bij de interrumptiemicrofoon bij de CBRB jaarvergadering. Hij heeft als enige een concrete oplossing: een nieuw samenwerkingsverband.
Bij de forumdiscussie zaten ook weer vier welbespraakte mensen met goeie opleidingen achter de tafel (want bij de CBOB hoef je geen tol te betalen om aan te schuiven). De spanning werd zeer knap opgebouwd, want met (overigens onleesbare) slides werd onomstotelijk aangetoond hoe beroerd de hele vervoerssector maar zeker ook de binnenvaart ervoor staat. En dan is het de kunst om er ook een mooie apotheose aan vast te knopen: een mandje met goeie ideeën waar iedereen naar smacht. Uitstekend hoe spelleider Roland Kortenhorst de aanvankelijk nogal ontwijkende verhalen van de sprekers (vooral wat je moet doen om op een volgende crisis te anticiperen en dus te overleven) afkapte en zei: deze mensen willen graag weten wat ze met deze crisis moeten doen. Schoorvoetend kwam het antwoord: meer samenwerken, de capaciteit reguleren. Met andere woorden: er is geen oplossing, dat is de tol die de binnenvaartondernemers moeten betalen.
Michel Gonlag
