Als er sneeuw ligt, worden kinderen hyper. Dan moeten ze naar buiten, sneeuwballen gooien, met rooie konen van de inspanning en nat van de gesmolten sneeuw moeten ze uiteindelijk weer naar binnen worden gesleept. Nog een graadje erger als er ijs ligt op de omringende sloten.
Dan zijn ze niet te houden om uit te proberen of erop kan worden gestaan en voor je het weet zijn de schaatsen ondergebonden en is het net alsof we ieder jaar de ganse winter ons te buiten gaan aan ijsvermaak zoals op die oude schilderijen van de doofstomme schilder Hendrick Avercamp (1585-1634). Die leefde in wat wel de kleine ijstijd wordt genoemd. Het is lastig discussiëren over de opwarming van de aarde als het zo koud is buiten. Alleen al omdat iedereen buiten met ijspret bezig is natuurlijk, dus je zit tegen de ijsbloemen op de ruit te praten. Bij wijze van spreken dan natuurlijk, want er staan geen ijsbloemen op dubbele beglazing die we allemaal hebben om energie te besparen. Tegenwoordig zou je zeggen dat het duurzamer is, waarmee nogal eens wordt bedoeld dat er minder CO2 wordt uitgestoten, zodat de aarde minder snel opwarmt. Als je dit dertig jaar geleden zou hebben gezegd, zou je niet eens zijn uitgelachen, niemand zou hebben begrepen waar je het over had. Kooldioxide was toen net zo min een issue als ‘global warming’. Ja, logisch dat de aarde opwarmt als je meer stookt!
Ik vond dat Jan Terlouw vorige week in de NRC die discussie over CO2-uitstoot mooi veel breder trok. Het gaat niet alleen over CO2 of zelfs over energieverspilling, het gaat bijvoorbeeld ook over verschraling van de biodiversiteit. Maar goed, over het klimaat wordt volop gediscussieerd; niet onbelangrijk voor een sector als de binnenvaart die zo dichtbij de natuur staat. De waterstanden bepalen mede de bedrijfseconomische situatie en waar geschaatst wordt, kan niet worden gevaren, om wat voorbeelden te geven.
Maar zelfs bij de meest bizarre weersomstandigheden kan verreweg het grootste deel van de binnenvaart stoïcijns doorvaren, waar letterlijk één sneeuwbuitje het vervoer per spoor en over de weg vrijwel onmiddellijk lamlegt. Op dat moment moet je eigenlijk een campagne voor de binnenvaart starten, zodat de kids met hun rode koontjes ’s avonds voor de buis alvast vertrouwd raken met een sector die doorgaat waar anderen het opgeven. Misschien verstandig om dan de Rijnvaart te laten zien en niet de ijspretdromen van die kleintjes te verstoren door een schip te tonen dat wordt voorafgegaan door een ijsbreker.
Michel Gonlag
