Het overvolle dossier puilt uit met stukken en berekeningen, terug tot in 1994. Ter voorbereiding van het gesprek met de eigenaresse van een BV pluis ik alles door, op zoek naar de juiste informatie. Ik zie verschillende partners, meerdere pensioenbrieven, diverse polissen en verschillende adviseurs. Uiteindelijk kan ik er geen touw meer aan vastknopen.
Een paar dagen later zitten we aan tafel .Ze blijkt open, aardig en buitengewoon charmant te zijn. Zeer welbespraakt vertelt ze over haar bedrijf en de successen, de uitbreidingsplannen voor de loodsen en de laatste ontwikkelingen. Ik complimenteer haar en buig het gesprek voorzichtig om naar het warrige pensioendossier.
Ze wil er wel wat meer over vertellen, natuurlijk. Haar eerste man ging vroeg dood – een ongeluk. “Hij was 41 en gek van motorrijden, ik bleef achter als jonge vrouw en was mijn grote liefde kwijt. Ik erfde alles, waaronder dit bedrijf. En ook nog een enorm weduwenpensioen”, glimlacht ze.
“Mijn tweede huwelijk was kort, fout en heel duur. Zijn naam vindt u ook in het dossier. Een beetje pensioen is nog van die man.
Veel wijzer geworden ben ik niet lang daarna voor de derde keer getrouwd. Een prima huwelijk, misschien wel té goed. Maar het gaat niet lang meer duren”, verzucht ze.
Voor het eerst valt ze stil. Ik neem een slokje koffie en kijk haar aan. “Hij woont inmiddels bij zijn vriend. Hij kan niet anders, zegt hij, en ik probeer het nu te begrijpen. Het is gewoon niet makkelijk en ik denk het einde van ons huwelijk.”
Ik zie haar pijn en wil even niet professioneel zijn. “Geen kinderen”, vraag ik. “Neen, ook geen kinderen, helemaal niets.”
De telefoon gaat, een volgende afspraak wacht op haar. Ze geeft me opdracht om het dossier te schonen en uit te zoeken hoe ze ervoor staat.
Een paar maanden later mailt ze dat ze is gescheiden, het bedrijf heeft verkocht aan de hoogste bieder en dat alles moet worden gestaakt. De verkoop levert haar veel op en daarnaast behoudt ze het enorme nabestaandenpensioen, met dank aan haar eerste man. Ik sluit het pensioendossier, geeft bericht aan de verzekeraars en maak een laatste overzicht.
In een wachtkamer lees ik over een knallend huwelijksfeest. Haar nieuwe man is puissant rijk en zeer bekend. Het feest was bruisend en luxe, de zon scheen en het paar straalde. Telefonisch feliciteer ik haar met haar nieuwe leven. “Helemaal gelukkig, lacht ze.
“Voor zolang het duurt.” En zo is het.
