De nieuwe hond is nogal balorig. Als het vrouwtje met haar buiten loopt, springt ze steeds naar de lijn die aan haar halsband bevestigd is. En als ze die te pakken heeft, sleurt ze er flink aan.
Uiteraard hebben de eerdere honden dit ook gedaan en zo erg vindt de schippersvrouw het niet. Maar deze nieuwe pup blijft maar aan de gang. Als ze net buiten staan, begint het gespring en gebijt al. Ze doet tijdens het uitgaan niets anders dan de hond corrigeren en dat wordt vervelend. Een flinke ruk moet uitkomst bieden.
Zo gedacht, zo gedaan. Tijdens de ruk geeft de pup een kreet van pijn en tegelijk vliegt er een tandje uit haar bekje.
Oh jee, denkt de schippersvrouw en ze schrikt daar nogal van. Ze raapt het uitgevallen tandje op en ziet dat het een hoektandje is. Nou, dan is die er ook maar meteen uit. Thuis kijkt ze in de bek en ziet tot haar grote schrik dat het hoektandje er helemaal niet uit is. Nee, het is afgebroken. Ze krijgt het er warm van. Heel erg warm zelfs.
Omdat het zondag is kan ze niemand hierover raadplegen maar de andere dag belt ze een kennis die veel van honden weet. Ze krijgt de raad zich niet druk te maken. Het is immers een melktandje. Aangezien ze zelf nogal vaak iets aan haar gebit had, is ze toch ongerust en besluit ze de eigen dierenkliniek te bellen.
Daar krijgt ze het verontrustende antwoord dat het afgebroken tandje er binnen een week uit moet want anders gaat het ontsteken. Ze krijgt het nu wel heel erg warm. Gelukkig is er een dierenkliniek vlak bij waar ze liggen en daar gaat ze met haar puppy naar toe.
Men bekijkt het tandje en zegt dat zoiets zelden problemen geeft. Gewoon afwachten. En zo gaan ze samen weer naar boord. Op internet leest de schippersvrouw dat hoektandjes heel snel afbreken en dan verwijderd moeten worden. Hier krijgt ze het zo warm van dat ze er niks meer over weten wil.
Iedere morgen kijkt de schippersvrouw in de bek van haar hondje. Gelukkig is daar niets raars te zien. Opspringen en ergens in gaan hangen wordt nu snel afgeleerd voor het geval er weer eentje afbreekt. Ze is maar wat opgelucht als het betreffende hoektandje eindelijk wisselt want ze heeft vier weken lang toch wel in haar piepzak gezeten.
