Het leek wel een beetje open dag in Willemstad rond de proefvaart van de Ina, de derde nieuwbouw van Wim en Ina Sakko-Stallinga. Er was veel belangstelling van familie en vrienden en ook de bloemen ontbraken niet. André Sakko en zijn vriend Martijn de Longte namen bij afwezigheid van de havendienst zelf maar twee dekslangen om een ereboog van water te maken na de geslaagde proefvaart.
Soms is een nieuwbouw gepland als vervanging, soms stapt iemand aan boord die belangstelling voor het vorige schip heeft. Dat laatste speelde bij de Ina een rol. Het waren geen onbekenden die aan boord stapten, en het was ook niet helemaal onverwacht. Dochter Diana Sakko en haar man Huib Schot hadden wel eens meer hardop erover gedacht om het vorige schip van Wim en Ina over te nemen. Ze kenden als geen ander de goede eigenschappen en kwaliteiten van de Ina. Diana’s ouders stonden niet afwijzend tegenover de plannen, maar wilden toch ook eerst wel eens hun licht opsteken waarmee ze dan verder zouden gaan varen als ze ‘van de Ina af moesten’.
Leuke herinneringen
Na wat verkenningen besloten ze tot aankoop van een casco dat Theo Wennekes uit Lobith in China liet bouwen. Zoon William Sakko heeft in overleg met zijn ouders het ontwerp nog wat afgestemd op hun specifieke eisen. Er werd wat veranderd aan de kop en de kont en ook het leidingwerk kreeg nog een laatste fine-tuning met de ‘autocad’ van William. Hij werkt als afbouwprojectmanager bij De Groot Scheepsconstructie in Dordrecht en Moerdijk en natuurlijk heeft hij in zijn vrije tijd met veel plezier dat werk voor zijn ouders opgeknapt.
Terwijl in China werd aangevangen met het echte werk stapten de tot dan rechtmatige eigenaars van de Ina in januari 2007 van boord en droegen ze het schip over aan hun dochter en schoonzoon. Wim en Ina hebben een mooi huis in Druten en namen zich voor daar hun intrek te nemen tot de afbouw van hun nieuwe schip gereed was.
Ze besloten het nieuwe schip weer Ina te noemen. Hun eerste schip droeg reeds die naam, maar daar moet meteen bij worden aangetekend dat de naam al op dat schip stond toen ze het kochten. Het schip was 700 ton en ze hebben veel leuke herinneringen aan die begintijd.
NPRC
Tijdens de bouw zijn Wim en Ina vijf maal naar China geweest. Tweemaal heeft zoon William hen begeleid. Ina zegt dat zij van hun drieën degene was die het meest emotioneel bij het nieuwe schip betrokken was. Vanaf de eerste dag heeft ze het schip in haar hart gesloten. Ze vond het steeds weer jammer dat er afscheid van moest worden genomen als ze terugkeerden naar Nederland.
Ina kijkt graag vooruit en wil daarom niet stilstaan bij alles wat beter had kunnen verlopen met het in de hand houden van de tijdlijnen tijdens de bouw. Door allerlei oorzaken werd de tijd die Wim en zij in hun huis in Druten hebben doorgebracht, langer dan aanvankelijk was gepland.
Wim Sakko had daarom alle tijd om zijn vrije tijd een jaartje ter beschikking te stellen aan de NPRC. Hij vaart daar al 33 jaar voor en vond het een prima idee een tijdje bureauwerk te gaan doen om een tijdelijke vacature in te vullen. Voor beide partijen was het even wennen maar uiteindelijk is er over en weer veel begrip voor elkaars belangen ontstaan.
Van schipper naar bevrachter en nu weer terug. “Het geeft een dubbel gevoel dat we opnieuw aan boord gaan en de draad weer oppakken”, zegt Ina. “Natuurlijk is het fantastisch om weer te gaan varen, zeker met zo’n prachtig nieuw schip.”
Tuin
Toch wordt het ook een kwestie van weer in de natte routine komen na een lang verblijf aan de wal. De tuin zal ze zeker missen. Ook nieuw is dat ze voortaan weer een huishouding van vier personen heeft in plaats van twee. Jongste zoon André en zijn vriend Martijn zullen ongetwijfeld voor veel plezier zorgen aan boord.
Toen het schip na de geslaagde proefvaart weer had vastgemaakt in Willemstad, werden – zonder dat de Inspectie V&W dat had gevraagd – de dekslangen nog een keer getest. De jonge gasten brachten met een hoge waterboog een saluut aan de geslaagde proefvaart van de Ina. Druipnat hebben ze de boel weer opgeruimd. Toch weet Wim dat hij met een gerust hart het schip aan hen kan overlaten als hij ergens in het land weer aan een vergadertafel moet aanschuiven. Sakko is met veel overtuiging al jaren actief in verschillende organisaties, zoals de ONS (Kantoor Binnenvaart) en de ledenadviesraad van de NPRC.
Doop
De Ina wordt in september gedoopt tijdens een open dag in Druten. De Binnenvaartkrant kreeg alvast een voorproef. Een met glimmende Blommaert-luiken gedekt schip van 105 x 11,45 meter dat goed is voor een laadvermogen van 3024 ton. Een Cummins QSK van 1700 pk bij 1800 toeren neemt samen met de Van Voorden-schroef de voortstuwing voor zijn rekening. In de machineruimte van het voorschip levert de boegschroefinstallatie van Van Tiem daaraan eveneens een bijdrage. In het Kampers-stuurhuis zetelt Wim Sakko rondom een machtige lessenaar die door Willemsen werd getimmerd. Ook in de woning zien we datzelfde vakmanschap terug.
Nieuw voor Sakko is dat het schip is uitgerust met spudpalen van Van Wijk. Hij is er zeer content mee. Dat geldt ook voor de wijze waarop De Gerlien-van Tiem voor de derde maal een schip voor hem heeft afgebouwd.
