Ga even mee terug naar de jaren ‘80 van de 20e eeuw. In het rokerige café overleggen een bevrachter en een schipper hoe ze buiten de beurs om kunnen varen voor een paar gulden onder het RVI-tarief. Met een dubbel connossement via Antwerpen naar Limburg, op een beurtvaartvergunning of ‘gewoon’ het boekje zegelen nadat de reis zo werd klaargemaakt dat alleen het schip van deze schipper erop kan reflecteren, hoewel hij net leeg is. Dat laatste is een beetje riskant, want voor hetzelfde geld (wat heet) pikt een duwbak die reis, omdat die al weken ‘op de beurs’ lag te wachten op kolen voor Geertruidenberg.
In de 21e eeuw is dat niet meer voor te stellen, en niet alleen omdat ze in het café niet meer mogen roken en het straks einde verhaal is voor de kolencentrales. Een andere eeuw? Een andere planeet! Je werd toen uitgelachen als je ze had gevraagd of ze een foto met hun telefoon wilden maken. In die tijd kon je nog van huis gaan zonder telefoon en urenlang volledig buiten bereik zijn en in de binnenvaart zelfs dagenlang (hoog-uit een belletje van de sluis of in een noodgeval via Radio Scheveningen).
We konden ons dagelijks focussen op de dingen die tastbaar om ons heen gebeurden. Nu onderbreken we die op het oog vanzelfsprekende routine door een nerveuze check via phone of sociale media hoe het met de niet-tastbare mensen gaat. En dan hyperwanhopig worden als iemand die phone niet beantwoordt.
Dit hadden we in de vorige eeuw paranoia genoemd. Toen waren er nog geen websites (wat zijn dat?) waarop je alle scheepjes kan zien varen. En het Verenigd Koninkrijk maakte nog deel uit van de EG. Oké, ze zijn nog lid van de EU, maar het verlangen van de Britten naar de ‘splendid isolation’ van vroeger is groot. Als David Cameron oprecht zijn eiland in de EU had willen houden, dan had hij een andere datum moeten kiezen voor het Brexit-referendum. Of heeft hij zoveel vertrouwen in zijn nationale elftal dat ze iets presteren bij het EK? Alleen als ze winnen, zullen er net genoeg Britten zijn die pro-Europa zullen stemmen.
Je zou kunnen zeggen dat het niet van deze tijd is om je af te willen splitsen van een grote samenwerking. Andersom kan het zomaar zijn dat je deze tijd een andere wending geeft, juist door een onverwachte zet. Dan wordt de 21e eeuw de eeuw van de onafhankelijke staatjes in Europa. Waar dat toe leidt zien we dan wel weer.
Zo geredeneerd zou het modern kunnen zijn dat de overheid de vrachtverdeling in de binnenvaart (en de rest) in handen neemt. We zien wel.
Maar die rokerige kroeg willen we niet terug.
