Je raast over een glijbaan en je wilt niet verder naar beneden. We hebben met z’n 500-en zitten luisteren naar pogingen om te anticiperen op de lengte van de glijbaan en wat nou als je beneden aankomt. We hadden nooit zo hoog moeten klimmen, dan waren we nu ook niet zo diep gevallen. Maar dat is wat de Britten zo fijntjes ‘water under the bridge’ noemen. Je ziet altijd weer diezelfde worsteling. Het verleden kun je niet veranderen, de toekomst wel, alleen weet je niet hoe.
Maar alles beter dan lijdzaam afwachten. De banken zijn bereid wat uitstel van betaling toe te staan. Van de aflossing, niet van de rente. Hoe genereus is dat? Langer lijden door uitstel van executieverkoop (want daar kopen de banken ook niks voor). Voor degenen die denken in termen van ‘verdiende loon’ of ‘eigen schuld dikke bult’: die kunnen straks hun borst nat maken als een heel grote jongen al het failliete goed opkoopt en als een moderne synthese van Damco en Granaria strak geregisseerd het water dun vaart voor prijzen waar een particulier zich zelfs nu voor schaamt en verladers plotseling massaal beseffen hoe juist de weg over water is.
Maar zo ver is het nog niet hoor. Ik geef alleen door wat in mijn glazen bolletje opborrelt, net als de ploeg van Wim van Sluis dat deed met de voorspelling dat eind dit jaar 85 procent van de schippers op apegapen ligt. Paniekvoetbal met als strategie een gelikt luchtkasteel. Iedereen weet dat het een concreet kasteel wordt als je het woordje ‘vrijwillig’ schrapt. In mijn glazen bol zie ik strenge, door overheid gesteunde banken kikkers terug in de kruiwagen gooien.
Een week later in Bonn mocht ik weer naar een stel waarzeggers luisteren. Ditmaal gingen we het klimaat voorspellen. Een weersvoorspelling van een week vooruit is al een hachelijke zaak en dan hoor je scenario’s tot aan het jaar 2100.
Of het nou om de economie van volgend jaar gaat of het klimaat van de rest van deze eeuw, voor al deze glazen bollen geldt hetzelfde: pik er maar een wollig scenario uit en ga ervoor. Als het anders loopt – en dat doet het gegarandeerd – dan biedt dat weer nieuwe uitdagingen en kansen, want over bedreigingen en blunders praten we nooit meer. Dat mag niet, dat heeft een negatieve klank, mensen zouden gaan denken dat het slecht gaat. George Orwell draait zich om in zijn graf. He bah, nou moet ik ineens denken aan die videoclip waar al die mensen uit het graf komen en zwaaiend met hun ledematen gaan dansen. Alle glazen bollen kunnen bij het oud vuil. Michael Jackson bleef tot het bittere eind onvoorspelbaar.
