Havenbedrijf Rotterdam stuwt de binnenvaart op in de vaart der volkeren. Al vele jaren geleden kondigde havenmeester Jaap Lems aan dat ergens rond 2012 een binnenschip zonder AIS-transponder niet meer welkom is in de Rotterdamse haven. Toen was 2012 nog ver weg. Dat is het natuurlijk nog – we praten zoveel over de toekomst dat je af en toe denkt dat we al in de toekomst zitten – maar intussen kan Jaap Lems met een gerust hart met pensioen, want ergens in 2011 zal zo’n beetje elke zichzelf respecterende schipper een AIS-transponder hebben aangeschaft, gratis of zelfs met een beetje winst van de subsidie. De sympathieke Antwerpenaren zijn Rotterdam zelfs nog een tikkie vlugger af door de verplichting al in maart 2011 in te voeren. Rotterdam en Antwerpen zijn van die plekken die je moeilijk kan negeren, dus de Rijksoverheid wordt het zo wel erg gemakkelijk gemaakt. Zij hoeven de strijd met de binnenvaart niet aan over een verplichting van een Inland AIS-transponder, want dat is straks een wassen neus als iedereen er al één heeft.
Waar waren we ook alweer bang voor? Iedereen kan zien waar je vaart, zonder met een verrekijker op de oever te gaan staan. Een laptop met internetverbinding volstaat. Dat gaat ten koste van de privacy. Van je vrijheid, van je onafhankelijkheid. Dat zijn allemaal een beetje drogredenen, en het bleek ook niet voldoende om de vooruitgang tegen te houden. Het was vooral de vrijheid de bevrachter of ontvanger een leugentje te vertellen over je locatie. Die vrijheid gaat verloren. Daarmee lever je een stukje ‘romantiek’ in, in ruil voor professionaliteit, effectiviteit en een verbeterde marktpositie (al lijkt het nu natuurlijk nog nergens op).
Het Havenbedrijf doet meer. Alle ligplaatsen in Rotterdam worden voorzien van walstroom zodat de aggregaat aan boord niet meer hoeft te draaien op een ligplaats. Gaat er weer een stukje romantiek verloren voor de binnenvaart. Maar goed, stank en lawaai zijn nu ook weer niet zo romantisch. Het ontbreken ervan komt het imago wel weer ten goede. Dat dit onder het hoofdstukje ‘milieuvriendelijkheid’ wordt geplaatst is echter discutabel, en ook een beetje een drogreden. Die stroom komt van de wal, maar die wordt wel ergens opgewekt. Ik weet niet precies het rendement van een aggregaat maar het kan moeilijk nog lager zijn dan de twintig procent rendement van een kolengestookte elektriciteitscentrale. Maar dat is een drogreden waar we wel mee kunnen leven, voorlopig.
Michel Gonlag
